Η νέα ποιητική συλλογή του Ιωάννη Πανουτσόπουλου «Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος» περιέχει, όπως και η προηγούμενη συλλογή, 36 ποιήματα χωρισμένα σε τρεις ενότητες των 12 ποιημάτων. Τα ποιήματα που είναι αφιερωμένα στην «Οικογένεια της σιωπής» κάποτε δομούν και άλλοτε αποδομούν γνώριμα στιγμιότυπα της φυσικής μας οικογένειας. Στην «Οικογένεια της οργής» ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος μιλάει για εκείνους που θέτουν σκοπό της ζωής τους να αλλάξουν τον κόσμο, πριν ο κόσμος αλλάξει τους ίδιους και ως εκ τούτου αλλάξει ο κόσμος. Στην «Οικογένεια της σπουδής» μπορεί να μη βρούμε ακριβώς τις ιδεολογικές μας συντεταγμένες αλλά σίγουρα θα αναρωτηθούμε για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να ταξιδέψουμε στο μακρινό Κοτσυφοπέδιο και στο ακόμα πιο μακρινό κρατίδιο του εσωτερικού αναστοχασμού. Γιατί στο τέλος κατανοούμε ότι σε έναν πολυπρισματικό κόσμο τα πάντα μας αφορούν και παντού μπορεί να υπάρχει και το δικό μας γονιδιακό αποτύπωμα.
Τα «Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος» κατά τον Ιωάννη Πανουτσόπουλο είναι το ασυνόδευτο παιδί που φτάνει στις απόκρημνες ακτές του ανθρωπισμού μας. Μπορεί να είναι και το μωρό που μεγαλώνει στον αποστειρωμένο πολιτισμό μας που μας εξασφαλίζει τα πάντα για να νεκρώσει κάθε επιθυμία.
Τα «Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος» είναι ο «τρόπος να θεραπεύουμε τις αμυχές πριν γίνουν τραύματα. Να θεραπεύουμε τα τραύματα όταν μπορούν να επουλωθούν. Να χαρίζουμε την συγνώμη πριν ακόμα μας ζητηθεί. Να νουθετούμε δίχως να γίνει αντιληπτή η νουθεσία. Είναι η κατανόηση ακόμα και για λεγόμενα μας ακατάληπτα». Είναι επίσης «τρεις οθόνες που συνομιλούν και τέσσερα στόματα που σωπαίνουν. Αναπάντητες ερωτήσεις στο μαυροπίνακα της συλλογικής αμηχανίας».
Παραμένουν όμως και μια ευκαιρία να αντιληφθούμε τα αίτια που: «διαιωνίζουμε τα λάθη μας με άλλοθι τη διαιώνιση του είδους».
Η ζωή είναι το σπουδαστήριο των λαθών. Ένα «ιδεολογικό κατάλυμα για νεανικά τολμήματα. Ιδιότυπο παρεκκλήσι για έναν κόσμο ανέγγιχτο από την απληστία».
«Γιατί θα έρθει ο καιρός να συναθροιστούμε. Η ανάγκη να σιτιστούν τα πλήθη που επικρέμωνται από το χείλος της αλήθειας. Τότε και ο άρτος θα περισσέψει και ο οίνος θα επαρκέσει. Και τα δίχτυα των αλιέων ολόγιομο θα πιάσουν το φεγγάρι των στοχασμών μας». Ή όπως θα μπορούσε να ειπωθεί σε ένα τετράστιχο:
Ετοιμόγεννες λέξεις
Σε μια στέρφα πατρίδα
Αν γεννήσουν κορίτσι
Θα το βγάλω ελπίδα!
Βιογραφικό:
Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος γεννήθηκε στην πόλη που υπερασπίστηκε ο Αισχύλος και έκανε τα πρώτα του βήματα στην οδό Ισμήνης, πλησίον της οδού Αντιγόνης και πάντα επί Κολωνώ.
Το 2010 κυκλοφόρησε το παιδικό βιβλίο με τίτλο «Τη νύχτα που ξυπνούσε η Αγνωστούπολη» και το 2012 την ποιητική συλλογή «Η Ωραία Κοιμωμένη / δύο μονόλογοι σε ένα όνειρο». Το 2015 το δοκίμιο «Γιώργος Μαρκόπουλος, ο σκοτεινός Αλφειός της ελληνικής ποίησης» και το 2017 το βιβλίο «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε / ποιητική αντιστοίχιση των Χαιρετισμών στη νεοελληνική γλώσσα» από τις εκδόσεις Τόπος. Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφόρησαν επίσης οι ποιητικές συλλογές «Επαγγελματικός Προσανατολισμός» (2018) και «Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος» (2020).
Στίχους του έχουν μελοποιήσει και ερμηνεύσει η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Τάσος Γκρους, ο Γιώργος Καζαντζής, ο Νότης Μαυρουδής, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Τάκης Μπίνης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Ορφέας Περίδης, η Θεοδοσία Στίγγα κ.ά.
Για τις στιχουργικές του συνθέσεις έχει βραβευτεί το 1993 από την ΑΕΠΙ και το 2012 από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση.
Από το 1996 διατηρεί επί της οδού Ιπποκράτους το παλαιοβιβλιοπωλείο Ίστωρ και παιδιόθεν την έγνοια και το πάθος για όσα αναιρεί ο χρόνος και όσα ανασταίνει η αγάπη μας.
