Τους τελευταίους δύο μήνες ο Δήμος Έδεσσας βίωσε την χειρότερη τραγωδία στα μεταπολεμικά χρόνια του. Εκατοντάδες συμπολίτες μας νόσησαν από το κορονοϊό, και δεκάδες δυστυχώς έχασαν την μάχη. Ο φόβος, ο πόνος και η αγωνία για το αύριο έριξαν βαριά την σκιά τους στον τόπο μας. Όλα τα παραπάνω ανάγκασαν τον Πρωθυπουργό της χώρας, να βάλει την Έδεσσα στο πρόγραμμα των επισκέψεων στις πληγείσες περιοχές της Βορείου Ελλάδος.
Στο δημοτικό συμβούλιο μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού ζητήσαμε από τον δήμαρχο να μας ενημερώσει, αν ο πρωθυπουργός στην ολιγόλεπτη παραμονή του, πραγματοποίησε συσκέψεις με το Δήμαρχο, με τον ιατρικό σύλλογο και με άλλους φορείς και παράγοντες που διαχειρίζονταν την πανδημία σε τοπικό επίπεδο.
Ο Δήμαρχος ,συνεπικουρούμενος από τον πρώτο τη τάξη αντιδήμαρχο, σήκωσε το ανάστημα του και έψεξε τον πρωθυπουργό που δεν τον κάλεσε να παραστεί στην επίσκεψη που είχε προγραμματιστεί ,λέγοντας ότι λυπάται πάρα πολύ, ότι είχαν υποχρέωση οι διοικούντες να καλέσουν τις τοπικές αρχές για να ενημερωθούν τι γίνεται στον έξω κόσμο. Επίσης τόνισε ότι η δικαιολογία του συνωστισμού που επικαλέστηκαν δεν ευσταθεί, καθώς όλοι οι πολιτικάντηδες έτρεξαν να ακουμπήσουν τον πρωθυπουργό σε περίοδο πανδημίας.
Ο αντιδήμαρχος οικονομικών και βαθύς γνώστης της τοπικής αυτοδιοίκησης κατέθεσε πρόταση για σύνταξη ομόφωνης επιστολής διαμαρτυρίας προς τον πρωθυπουργό, η οποία θα καυτηρίαζε την παράλειψη να μην κληθεί η τοπική αυτοδιοίκηση γεγονός το οποίο δεν έχει ξαναγίνει σύμφωνα με τα λεγόμενα του.
Μέχρι εδώ όλα καλά !
Από το σημείο αυτό και μετά στο δημοτικό συμβούλιο διαδραματίστηκαν κωμικοτραγικές καταστάσεις (ίσως ο χρόνος που μεσολάβησε αφού συζητήθηκε ένα επείγον θέμα έπαιξε κάποιο ρόλο) με απίστευτες υπαναχωρήσεις, παλινδρομήσεις και τακτικισμούς. Η οποιαδήποτε απόπειρα περιγραφής θα αποβεί άκαρπη οπότε έχει μεγάλη σημασία η παρακολούθηση μέσω της μαγνητοσκόπησης. https://youtu.be/aCdW-5kz3rQ
Στο κρίσιμο σημείο της συζήτησης (12o λεπτό) κατά το οποίο ο πρόεδρος του Δ.Σ. προτείνει να διαμορφωθεί διαπαραταξιακά ένα κείμενο διαμαρτυρίας παρενέβησε δυναμικά ο κ Κετζιτζίδης ο οποίος μαζί με την κ Κατσάρα αρνήθηκαν πεισματικά μία τέτοια ενέργεια.
Ο κ Κετζιτζίδης μίλησε για σπέκουλα, ισχυρίστηκε ¨ ότι ο πρωθυπουργός ήρθε για τους λόγους που έκρινε χωρίς να ξέρουμε λεπτομέρειες¨, συνέχισε λέγοντας ¨να είμαστε σοβαροί δεν προσφέρεται το θέμα για κάθε είδους επαναστάσεις¨, και ότι είναι ¨άστοχο για το Δ.Σ. να ασχοληθεί με αυτό το θέμα¨.
Αποτέλεσμα λοιπόν της <<διαλογικής>> συζήτησης έπειτα από την συνολική υπαναχώρηση ήταν η διαμόρφωση πρότασης ΜΟΝΟ από την «Κοινωνία σε Κίνηση» για κατάθεση ψηφίσματος διαμαρτυρίας. Η πρότασή μας δεν ψηφίστηκε ούτε από την «Δημοτική πρωτοβουλία» του κυρίου Γιάννου ούτε και από την «Ενωτική Δράση» του κυρίου Ρυσάφη.
Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η δημοσιογραφική κάλυψη ενός τόσο σοβαρού θέματος από μερίδα του έντυπου τύπου της πόλης μας ,που φιλοδοξεί να διατηρεί την ιστορικότητά του, πρέπει να αποτυπώνει όλη την πραγματικότητα και όχι να διαμορφώνεται από τη διάθεση προβολής φίλων ή τυχόν εμπάθειες προς άλλους. Η αντιπαραβολή της μαγνητοσκόπησης και του ρεπορτάζ θα βοηθήσει ιδιαίτερα τους πολίτες.
Εθνικές τραγωδίες ζήσαμε πολλές, με διαφορετικούς πρωθυπουργούς και διαφορετικά κόμματα εξουσίας. Σε τέτοιες στιγμές η απόλυτη προτεραιότητα για εμάς είναι οι πληγέντες συνάνθρωποί μας και τίποτα άλλο!
Οι Δήμοι και τα Δημοτικά Συμβούλια, ως πολιτικές οντότητες, είναι η πιο κοντινή μορφή εξουσίας στους πολίτες. Είναι οι πληρέστεροι γνώστες των συνεπειών στις τοπικές κοινωνίες μιας κρίσης σε όλες τις εκφάνσεις που παρουσιάζονται.
Ο βαθμός συνεργασίας της κεντρικής εξουσίας με την τοπική αυτοδιοίκηση καταδεικνύει τη σοβαρότητα αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων και το σεβασμό προς τους πολίτες ιδιαίτερα όταν χάνονται ζωές.
Η Πέλλα και η Έδεσσα βίωσαν με τον πιο τραγικό τρόπο την απώλεια ανθρώπων αφού αναλογικά είχαν τη θλιβερή πρωτιά πανελλαδικά.
Η μη κλήση του Δημάρχου ως θεσμού προσβάλει το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου και κάθε πολίτη ξεχωριστά. Αυτό πρέπει να είναι αντιληπτό από το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου ως μείζον πολιτικό ζήτημα και όχι ως επανάσταση χωρίς αιτία ή σπέκουλα όπως ειπώθηκε.
Πρώτοι εμείς με τις ενέργειές μας οφείλουμε να σεβόμαστε το θεσμό αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό και ύστερα να απαιτούμε να σεβαστούν εμάς και τις διεκδικήσεις μας για ένα καλύτερο μέλλον!
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ
