- ΤΟΥ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΓΙΑ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ¨ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ¨ ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ.
Αγαπητέ Αντιπρόεδρε
Με την ευκαιρία της παρουσίας σου την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, προκειμένου να ενημερώσεις για το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, θέλω να σε συγχαρώ θερμά για την πληρέστατη ενημέρωση σε ένα τόσο ευαίσθητο και για τη χώρα μας ζήτημα. Άλλωστε, ένα πρώτο και ιδιαίτερα σημαντικό ¨δείγμα γραφής¨ απέναντι σε μείζονα εθνικά θέματα, μας είχες δώσει πριν ένα χρόνο στον Έβρο όταν, μαζί με σύσσωμη την ηγεσία των κορυφαίων ευρωπαϊκών κοινοτικών θεσμικών οργάνων και παρουσία του Πρωθυπουργού, στείλατε το ξεκάθαρο και ηχηρό μήνυμα: Ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα ευρωπαϊκά, και ότι η Ευρώπη δεν απειλείται!
Δυστυχώς, λόγω των ιδιόμορφων συνθηκών και του περιορισμένου χρόνου στη συνεδρίαση των Επιτροπών της Βουλής, δώδεκα συνάδελφοι – μεταξύ των οποίων και εγώ – δεν κατέστη δυνατό να τοποθετηθούμε στην πρόσφατη συζήτηση στο Κοινοβούλιο. Σε άκουσα όμως κατά την ενημέρωση που έκανες, να αναφέρεσαι κατ’ επανάληψη στην κοινοτική αλληλεγγύη – την οποία μάλιστα χαρακτήρισες ως ¨αδιαπραγμάτευτη¨ – και στην ανάγκη ο απαιτούμενος επιμερισμός των βαρών να γίνει ευρωπαϊκός κανόνας!
Με αυτή την επιστολή μου, θέλω να εστιάσω ακριβώς σ’ αυτήν την οφειλόμενη από τη Ευρωπαϊκή Κοινότητα και ¨αδιαπραγμάτευτη¨ αλληλεγγύη, πάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα: Το ρωσικό εμπάργκο που, από τον Αύγουστο του 2014, έχει αποκλείσει από τις εσωτερικές αγορές της Ρωσίας τις εισαγωγές κοινοτικών προϊόντων.
Γνωρίζεις, αγαπητέ Αντιπρόεδρε, ότι αυτό είχε άμεσες και καταλυτικές επιπτώσεις στους Έλληνες παραγωγούς με δραματική μείωση του εισοδήματός τους. Ειδικότερα στον τομέα των οπωροκηπευτικών που αποτελούσαν το 65% των αγροτικών μας εξαγωγών στη Ρωσία, στις οποίες τα ροδάκινα κατείχαν την πρώτη θέση, με τους καλλιεργητές μας να αντιμετωπίζουν εδώ και σχεδόν εφτά χρόνια οξύτατα και ανυπέρβλητα προβλήματα. Αρκεί να ειπωθεί, πως το 80% των εξαγωγών μας σε ροδάκινα, κατευθύνονταν και απορροφούνταν αποκλειστικά από την ρωσική αγορά.
Και, βέβαια, δεν είναι μόνον αυτοί που έχουν δει το εισόδημά τους να συρρικνώνεται απελπιστικά. Είναι ακόμη και οι παραγωγοί άλλων προϊόντων μας, όπως το κεράσι, το ακτινίδιο, το βερίκοκο, τα μήλα, οι λωτοί, οι φράουλες κλπ.
Για την κατά το δυνατόν αντιμετώπιση αυτών των τεράστιων ζημιών των παραγωγών, μέχρι το 2019 εφαρμόζονταν κάποια κοινοτικά προγράμματα στήριξής τους – όπως αυτό της επισιτιστικής βοήθειας στα ροδάκινα – που, αναιτιολόγητα και ανεξήγητα σταμάτησαν, ενώ το πρόβλημα με το εμπάργκο συνεχίζεται μέχρι το τέλος του 2021 και οξύνεται και, μοιραία, τίθεται το ερώτημα:
Πού είναι αυτή η οφειλόμενη αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τους παραγωγούς μας που, βέβαια, δεν έχουν απολύτως καμιά ευθύνη για τις γεωπολιτικές και τις γενικότερες καταστάσεις που προκάλεσαν των επιβολή του ρωσικού εμπάργκο; Όταν μάλιστα, όλο αυτό το διάστημα οι εξαγωγείς μας δεν έχουν καταφέρει να αναπληρώσουν την απώλεια της τεράστιας ρωσικής αγοράς, μη βρίσκοντας εναλλακτικές αγορές σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αγαπητέ Αντιπρόεδρε
Το 2014 ως Υπουργός, είχα ζητήσει τη βοήθειά σου για την προώθηση του Φακέλου και τη διεκδίκηση των 60 εκατομμυρίων για την αναπλήρωση της απρόσμενης ανυπολόγιστης ζημιάς που είχαν υποστεί λόγω του εμπάργκο οι παραγωγοί μας και τα οποία, δυστυχώς, η Κυβέρνηση που μας διαδέχτηκε δεν συνέχισε να τα διεκδικεί, παρά το ευνοϊκό κλίμα που είχε δημιουργηθεί τότε στα κοινοτικά όργανα και με τη δική σου σθεναρή συμπαράσταση.
Γι’ αυτό και σήμερα, γνωρίζοντας τη μεγάλη ευαισθησία σου για το θέμα, σου ζητώ να εξαντλήσεις το κύρος σου και την επιρροή σου στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για να επανεργοποιηθούν τα προγράμματα που αδικαιολόγητα και άδικα διακόπηκαν το 2019. Ώστε, με στοχευμένα και ρεαλιστικά μέτρα στήριξης να αναπληρωθεί κατά το δυνατόν η τεράστια ζημιά των παραγωγών μας που, επαναλαμβάνω, δεν έχουν ούτε κατ’ ελάχιστον ευθύνη για τις πολιτικές ή άλλες επιλογές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Αλλά υφίστανται τις καταστροφικές επιπτώσεις τους.
Η ¨αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη¨, πρέπει επιτέλους να γίνει πράξη!
Με εκτίμηση
Γιώργος Καρασμάνης
