Κυριακή 9 Μαΐου 2021: Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στη Μητέρα. Στη Μητέρα, στη Μάνα, στη Μαμά κάθε παιδιού, στις μητέρες όλου του κόσμου. Στη Μητέρα που της αξίζει η αφιέρωση και η γιορτή της συμβολικής, καθιερωμένης ημέρας – κάθε δεύτερης Κυριακής του Μάη – αλλά και κάθε μέρας και κάθε στιγμής όλου του χρόνου και κάθε χρόνου.
Από την καρδιά και τα χείλη κάθε παιδιού αλλά κι όλων μας ας της εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας ως ελάχιστη ανταπόδοση της αγνής αγάπης της με τα παρακάτω λόγια, όσο βεβαίως τα λόγια είναι ικανά – και πολλές φορές δυστυχώς δεν είναι – για να περιγράψουν τη σχέση και τα συναισθήματα μάνας – παιδιού:
Μου έδωσες τη ζωή μετά την κυοφορία και τη γέννα. Με θήλασες, με νανούρισες, με κοίμισες στη ζεστή, προστατευτική αγκαλιά σου. Με ταχτάρισες, μ΄ανάθρεψες, μ΄έμαθες να ψελλίζω τις πρώτες μου λέξεις, να προφέρω το γλυκό όνομά σου, να κάνω τα πρώτα μου πατήματα. Μου έδωσες το πρώτο φως της ζωής, το φως και το χαμόγελο του τρυφερού και γλυκού σου προσώπου.
Οδήγησες τα πρώτα μου βήματα στο σχολείο. Με διαπαιδαγώγησες, με καθοδήγησες, με στήριξες, με ώθησες για ν΄ανοίξω τα φτερά μου, να γίνω μέλος μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας.
Κάθε στιγμή της ζωής μου είσαι το αποκούμπι, η παρηγοριά και η συγχώρεσή μου. Μάνα, μητέρα, μαμά σ΄ευχαριστώ. Έκλαψα στην αγκαλιά σου. Βρήκα καταφύγιο κάθε στιγμή. Είμαι τυχερό παιδί που σε γνώρισα. Μάνα σ΄ευχαριστώ!
Πόσες σκέψεις και προβληματισμοί δεν έρχονται αναπόφευκτα στο μυαλό μας και στην επικαιρότητα: για την αυταπάρνηση και τις θυσίες της μάνας, για τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να γεννήσουν τα παιδιά τους, για τις τόσες μάνες που δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους εξαιτίας των διαφόρων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν και βιώνουν λόγω προβλημάτων υγείας, αντιλήψεων, φτώχειας, πείνας, περιθωριοποίησης, εκμετάλλευσης και πολέμων, πόσες γυναίκες δεν προσπαθούν να γίνουν μητέρες και να χαρούν την ευτυχία της μητρότητας, πόσες γυναίκες μπορεί να μην ήταν και να μην είναι οι βιολογικές μητέρες αλλά ανάθρεψαν κι ανατρέφουν παιδιά με στοργή κι αγάπη σα να ήταν δικά τους παιδιά, πόσες ανήλικες ή άγαμες μητέρες δεν «στιγματίστηκαν» και δεν δυσκολεύτηκαν στη ζωή τους, πόσες γυναίκες – μητέρες δεν αντιμετώπισαν καταστάσεις ενδοοικογενειακής ή άλλης μορφής βίας, απολύσεων από την εργασία τους, πόσες μάνες δεν ξεριζώθηκε η καρδιά τους από τα προβλήματα υγείας των παιδιών τους ή την τραγική απώλεια των παιδιών τους κ.ά.
Λαμβάνοντας αυτά υπόψη να τονίσω ότι η πολιτεία οφείλει να προστατέψει το δικαίωμα της κάθε γυναίκας στη μητρότητα όταν και η ίδια είναι έτοιμη και το επιθυμεί, να ενισχύσει, να επεκτείνει και να συστήσει αντίστοιχες κοινωνικές δομές υπέρ των γυναικών – μητέρων.
Παράλληλα, θέλω να υπογραμμίσω με την ευκαιρία και το εξής: οι επιπτώσεις της υγειονομικής – πανδημικής κρίσης επηρέασαν καθοριστικά την κοινωνία, την οικονομία, την ψυχική υγεία όλων μας και ειδικότερα των ευάλωτων – ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού μας στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι μητέρες.
Η επιβολή του μέτρου της κοινωνικής και διαπροσωπικής αποστασιοποίησης κι απομόνωσης επιβάρυνε ακόμη περισσότερο το ρόλο της μητέρας μέσα στο σπίτι, λόγω της περισσότερης φροντίδας που έπρεπε να προσφέρει στα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειας (παιδιά, υπερήλικες γονείς), όπως για παράδειγμα θα έπρεπε να προσαρμοστεί η ζωή της οικογένειας και της μητέρας περισσότερο στα νέα δεδομένα, όπως είναι η τηλεκπαίδευση και η παραμονή των παιδιών στο σπίτι σε συνδυασμό με την τηλεργασία κ.ά. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες έπρεπε κι αυτοί να απομονωθούν αποκόπτοντας τις σχέσεις και τις επαφές με ό,τι αυτό συνεπαγόταν . Ξαφνικά η μητέρα – γιαγιά στερήθηκε κι απομονώθηκε από τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας θέλω επίσης να υπογραμμίζω και ν΄αναφερθώ και στο ρόλο της τρίτεκνης και πολύτεκνης μητέρας. Τα δημογραφικά δεδομένα της πατρίδας μας τις τελευταίες δεκαετίες προδιαγράφουν ένα μέλλον δυσοίωνο για την επιβίωση του Έθνους μας. Πρέπει, πέρα από την αποσπασματική αντιμετώπιση του θέματος και τα ημίμετρα, να χαραχθεί μια σαφής και μακροπρόθεσμη εθνική πολιτική για την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος. Να θεσπιστούν και να υλοποιηθούν από την πολιτεία άμεσα κι αποτελεσματικά μέτρα ώστε να στηριχθούν οι τρίτεκνες – πολύτεκνες οικογένειες και να εφαρμοστούν πολιτικές για την ενθάρρυνση της αύξησης των γεννήσεων στη χώρα μας.
Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι ολόψυχα τη χαρά της μητρότητας να τη ζήσουν όλες οι γυναίκες που το επιθυμούν. Τα παιδιά να δείχνουν την αγάπη τους και την ευγνωμοσύνη τους στη μητέρα αλλά και στον πατέρα διότι η αρμονία και η πρόοδος σε μια οικογένεια είναι συνάρτηση της συμβολής και των καλών σχέσεων όλων των μελών της οικογένειας. Να τους φροντίζουν στα γεράματα, να βρίσκονται κοντά τους ή να επικοινωνούν συχνά μαζί τους. Η μοναξιά δεν είναι για τη μητέρα, η μοναξιά δεν είναι για τους γονείς, η μοναξιά δεν είναι για τους ανθρώπους.
Η προσφορά και η τρυφερότητα της μάνας συνεχίζεται αμείωτα κι ασταμάτητα προς τα παιδιά της, μέχρι να κλείσει τα μάτια, και δυστυχώς όταν φτάνει αυτή η τραγική στιγμή, όσες κι όσοι την έζησαν, αισθάνθηκαν ότι έχασαν τον κόσμο ολόκληρο. Η αυθόρμητη επίκληση του ονόματός της σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας φανερώνει την άρρηκτη και ζωοδότρα σχέση μητέρας και παιδιών, σχέση που μας κάνει να νιώθουμε ότι είναι δίπλα μας, είναι κοντά μας για να μας δώσει την ηρεμία, τη γαλήνη, την ψυχική δύναμη για το ξεπέρασμα και την υπέρβαση κάθε δύσκολης κατάστασης. Κι αν ο ομφάλιος λώρος αποκόπτεται μετά τη γέννα, η αγάπη, η αυταπάρνηση, η ανιδιοτέλεια, η αυτοθυσία δεν αποκόπτεται ποτέ αλλά συνεχίζεται.
Ας προσφέρουμε, λοιπόν, κι εμείς προς τη μητέρα μας, προς τις μάνες όλης της γης – ως ελάχιστη ανταπόδοση – την αγάπη, την τρυφερότητα και την ευγνωμοσύνη μας με κάθε έκφραση και πράξη μας κάθε στιγμή!
Η Δήμαρχος Σκύδρας
Κατερίνα Ιγνατιάδου
