Τραγική ειρωνεία ή είναι αντίδραση της « βιασμένης » φύσης από τις εγκληματικές πολιτικές τους και ο νέος γύρος καταστροφών που ξεκίνησε για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά από τις πλημμύρες αυτή την φορά, συνέπεσε με την 13η του Οκτώβρη που έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ως « Παγκόσμια Ημέρα για τη Μείωση του Κινδύνου Καταστροφών » ;
Πλημμύρες που ενώ ήταν αναμενόμενες είτε με έντονες είτε με συνηθισμένες βροχοπτώσεις λόγω της χρόνιας ανυπαρξίας αντιπλημμυρικής θωράκισης της χώρας και κυρίως για όσες περιοχές επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, η κυβέρνηση δεν πρόκαμε να ολοκληρώσει τους μεγαλόπνοους αντιπλημμυρικούς της σχεδιασμούς, γιατί κατά δήλωση εκπροσώπου της είχε μεσολαβήσει ο Αύγουστος και ως γνωστόν ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών!
Έτσι πονηρά σκεπτόμενη επέλεξε να ρίξει αυτή την φορά τις ευθύνες στον Θεό!!
Και πώς να « απαντήσει» άλλωστε ο Θεός στους υπαινιγμούς της, αφού ως γνωστόν δεν διαθέτει εκπρόσωπο τύπου και μάλιστα του « κύρους και της αξιοπιστίας » ενός κυβερνητικού εκπροσώπου;
Περιβαλλοντική ευαισθησία βουτηγμένη στα αποκαΐδια και το αίμα.
Όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1989 αποφάσιζε με το ψήφισμα 44/236 να ορίσει την 13η Οκτώβρη ως « Διεθνή Ημέρα για την Μείωση του Κινδύνου Καταστροφών » με σκοπό την ευαισθητοποίηση των κυβερνήσεων και της κοινής γνώμης, ώστε να λάβουν μέτρα που στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση των κινδύνων και ήδη μάλιστα από το 1974 υπήρχε ακόμη μία αλληλένδετη μέρα η « Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος ». Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις χωρίς καμία εξαίρεση, είχαν αρχίσει να δείχνουν έμπρακτα και αποδεδειγμένα την «ευαισθητοποίηση» τους και κυρίως από το 1993 που άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν αποστάσεις από το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής που προηγούμενα είχαν στηρίξει ομόφωνα για την δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα για την Δασοπροστασία!
Ένα ενδεικτικό δείγμα των άοκνων προσπαθειών τους είναι :
- Η δημιουργία, η διατήρηση και η εφαρμογή όλου του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου που είναι υπεύθυνο για την καταστροφή, τον αποχαρακτηρισμό και την καταπάτηση εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικού πλούτου.
- Ο σκόπιμος εγκληματικός αντιεπιστημονικός διαχωρισμός της πρόληψης από την καταστολή στην δασοπροστασία το 1998.
- Η σταδιακή υποβάθμιση της δασικής υπηρεσίας όσον αφορά την δασοπροστασία και η συνεχώς μειούμενη χρηματοδότηση της για την πρόληψη, όπου οι περικοπές των πιστώσεων τα τελευταία 15 χρόνια άγγιξαν το 98% με το πενιχρό κονδύλι των 700.000 ευρώ που δόθηκε φέτος από το πράσινο ταμείο για το 65% των εδαφών της χώρας, από τα 80.000.000 που ανέρχονταν το 2005 !
- Η διατήρηση της στρατιωτικοποίησης του Π.Σ. παράλληλα με όλες τις παθογένειες που αντιμετώπιζε από πλευράς ελλείψεων σε προσωπικό , εξοπλισμό, οχήματα , υποδομές, εκπαίδευση κ.λ.π. Η συνεχόμενη υποχρηματοδότηση του όπου τα 12 τελευταία χρόνια οι σωρευτικές απώλειες των πιστώσεων του έφθασαν στο 1,2 δις !
- Η σταδιακή ιδιωτικοποίηση δομών και υπηρεσιών πυρασφάλειας με την δημιουργία ιδιωτικών πυροσβεστικών υπηρεσιών στα περιφερειακά αεροδρόμια, τους οδικούς άξονες και την ενοικίαση πανάκριβων ιδιωτικών εναέριων μέσων.
- Η σταδιακή μεταφορά αρμοδιοτήτων πυροπροστασίας σε δήμους και περιφέρειες με την ίδρυση εθελοντικών πυροσβεστικών σταθμών και την αξιοποίηση προγραμμάτων εξοπλισμού και υποδομών μέσω ΕΣΠΑ και των ΣΔΙΤ αντίστοιχα.
- Η εκχώρηση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων για εκμετάλλευση σε επιχειρηματικούς ομίλους με το πρόσχημα της ανάπτυξης, της προστασίας και προσφάτως με το αφήγημα των αναδασώσεων τους.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολιτικών είναι τα ασύλληπτα καταστροφικά δεδομένα που καταγράφηκαν στα 28 χρόνια που μεσολάβησαν με:
- Ø 170.444 στρέμματα καμένων δασικών οικοσυστημάτων μέχρι και το 2020 όπου θα προστεθούν με το τέλος της αντιπυρικής περιόδου ακόμη μερικές εκατοντάδες χιλιάδες.
- Ø 250 νεκρούς από πυρκαγιές και 132 πνιγμένους από πλημύρες μόνο την τελευταία 20ετία.
- Ø Εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες. Ανυπολόγιστες καταστροφές σε αγροτικό και ζωικό κεφάλαιο και δημόσιες υποδομές.
Λεηλασία του περιβάλλοντος και όλεθρος των λαών η πράσινη ανάπτυξη
Πάντως με αφορμή το γεγονός ότι ξεκίνησε η « Διεθνής Δεκαετία για την αποκατάσταση του οικοσυστήματος » όπως ανακήρυξε ο ΟΗΕ την 10ετία 2021 – 2030, θα έχουν την ευκαιρία να « επανορθώσουν » τα όποια λάθη που με περισσή « ειλικρίνεια » αναγνώρισε και ο πρωθυπουργός ότι έγιναν φέτος το καλοκαίρι, με την ίδια ακριβώς ειλικρίνεια που το έκανε και ο προκάτοχος του μετά τον όλεθρο στο ΜΑΤΙ και ακόμη ένας ιδεολογικός του συνοδοιπόρος το 2007 μετά την βιβλική καταστροφή στην Πελοπόννησο!
Με τις υποκριτικές όμως συγνώμες τους, ούτε οι εκατοντάδες νεκροί από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες ξανα αναστήθηκαν. Ούτε τα εκατομμύρια των καμένων στρεμμάτων δασικής γης αποκαταστάθηκαν. Ούτε ξαναχτίστηκαν οι χιλιάδες κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες, αφού δεν πληρούσαν οι κακότυχες τα «ανθρωπιστικά» κριτήρια του κόστους – οφέλους που θέτει η «προστάτιδα» των λαών Ε.Ε. για την χρηματοδότηση αντιπλημμυρικών έργων και για την χορήγηση αποζημιώσεων στα θύματα των εγκληματικών πολιτικών τους που εφαρμόζουν από κοινού!
Αν και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι οι επαναλαμβανόμενες διαχρονικά καταστροφές δεν είναι απλά κάποια λάθη διαχείρισης. Είναι αποτέλεσμα της αντιδασικής πολιτικής που εφαρμόζουν χωρίς καμία παρέκκλιση όλες οι κυβερνήσεις εδώ και τρείς κοντά δεκαετίες.
Είναι η προδιαγεγραμμένη συνέπεια της συστηματικής και συνειδητής αποσάθρωσης όλου του πλέγματος πυροπροστασίας και δασοπροστασίας με σκοπό την δημιουργία πρόσφορου εδάφους για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου που είναι η πλήρη εμπορευματοποίηση, η ιδιωτικοποίηση και η εφαρμογή της ανταποδοτικότητας σε όλο το φάσμα της πολιτικής προστασίας με την άμεση εμπλοκή επιχειρηματικών ομίλων, Μ.Κ.Ο. και την μεταφορά αρμοδιοτήτων στην τοπική διοίκηση σε ανταποδοτική βάση με την αξιοποίηση της ανέξοδης εθελοντικής εργασίας.
Η σημερινή κυβέρνηση φυσικά ως «πρωτοπόρος» πάντα, δεν περίμενε τις κατευθύνσεις του ΟΗΕ για την έναρξη της Παγκόσμιας Δεκαετίας για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων, αλλά από πέρυσι φρόντισε να είναι « προετοιμασμένη » με μία σειρά νομοθετικές πρωτοβουλίες όπως και αυτή του Νόμου 4685/2020, αξιοποιώντας αρκετό έτοιμο νομοθετικό προπαρασκευαστικό υλικό από την « αριστερή » προκάτοχο της , την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενός νόμου που εκτός ότι παραχωρεί δασικά οικοσυστήματα, υπέδαφος, αιγιαλούς, πλεύσιμα ποτάμια, λιμνοθάλασσες, λίμνες μαζί πακέτο με τους βυθούς και τις όχθες τους. Διαθέτει ακόμη και αυτές τις περιοχές Natura στο « υγιές » επιχειρηματικό κεφάλαιο για να επενδύσει στην πράσινη ανάπτυξη!
Για τέτοιου είδους αποκατάσταση των οικοσυστημάτων συζητάμε!
Αυτές όμως οι « φιλοπεριβαλλοντολογικές » πολιτικές δεν είναι προνόμιο μόνο των δικών μας κυβερνήσεων αλλά εφαρμόζονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του καπιταλιστικού κόσμου έτσι όπως πλέον έχει διαμορφωθεί μετά το αντεπαναστατικό πισωγύρισμα. Οι 179 αποφάσεις του ΟΗΕ για την ανακήρυξη αντίστοιχων παγκόσμιων ημερών για μία σειρά ζητημάτων που ταλαιπωρούν τον πλανήτη και τους λαούς, αποτελούν απλά το φύλλο συκής για τις εγκληματικές πολιτικές που εφαρμόζονται στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης που « αναπτύσσεται » σπαταλώντας το οξυγόνο και τον φυσικό πλούτο του πλανήτη και με το αίμα των λαών για τον έλεγχο των φυσικών ενεργειακών αποθεμάτων.
Η σημερινή όμως κυβέρνηση προκειμένου να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για την επιτυχία του αναπτυξιακού της σχεδιασμού και για το πώς θα κάνουν ασφαλές από κάθε είδους « κίνδυνο » το επενδυτικό πεδίο για να προσελκύσουν ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους με την ανάλογη «ευαισθησία» για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Να όπως αυτή που « απολαμβάνουν » με την «πειθώ» των γκλομπς και των χημικών οι κάτοικοι της Νότιας Εύβοιας και της Σάμης Κεφαλονιάς, μήπως και κατανοήσουν κάποια στιγμή τα « πλεονεκτήματα » της αιολικής ενέργειας. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο ταυτόχρονα με τα αναπτυξιακά της νομοσχέδια, ψήφισε και τον Νόμο 4662/2020 μετατρέποντας την Πολιτική Προστασία και όλους τους φορείς που συμμετέχουν σε αυτή μέσω της διαλειτουργικότητας, σε άτυπο κατασταλτικό μηχανισμό με την συμβολή του ΝΑΤΟ και της Europol.
Αυτού του είδους η οργάνωση δεν έγινε βέβαια για να είναι σε θέση η Πολιτική Προστασία να αντιμετωπίζει με επιτυχία τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τους σεισμούς και τις χιονοπτώσεις. Αυτό άλλωστε κρίθηκε εκ του αποτελέσματος από την εφαρμογή του Νόμου τον Φεβρουάριο του 2020, από την τραγική εξέλιξη όλων αυτών των φαινομένων όταν εκδηλώθηκαν και με τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν σε βάρος του φυσικού πλούτου, των υποδομών και του λαού, όπως και αυτές που έγιναν αυτό το διάστημα με τις καταστροφικές πλημμύρες.
Η νέου τύπου οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας που είναι ευθυγραμμισμένη με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., έγινε απλά για να αντιμετωπίζει τις αντιδράσεις όσων τυχόν δεν « κατανοούν » τι σημαίνει αποκατάσταση του οικοσυστήματος μέσα από πράσινες επενδύσεις και βάζουν εμπόδια στην αναπτυξιακή προοπτική της πατρίδας μας όπως αρέσκονται να λένε για να τους προσδίδουν και έλλειψη πατριωτισμού. Όσων τολμούν να έχουν κάτι περίεργες ριζοσπαστικές ιδέες και φυσικά για όσους από τους κυνηγημένους των ιμπεριαλιστικών πολέμων θα τολμήσουν να παραβιάσουν τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της χώρας. Γιατί οι παραβιάσεις παράνομες ή «συμφωνημένες» είναι προνόμιο μόνο των εξ ανατολών « συμμάχων » μας και όσων συνυπογράφουν με την χώρα μας « αμοιβαίες» συμφωνίες στρατηγικής σημασίας και εγκαθίσταται « νόμιμα » σε στεριά και σε θάλασσα με όλον τον « ανθρωπιστικό » οπλικό εξοπλισμό τους, πυρηνικό και συμβατικό!
Αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τα παραπάνω, μία ανάγνωση της αποκαλούμενης «Λευκής Βίβλου για την Προστασία του Πολίτη » που εκπόνησε η κυβέρνηση και κυρίως στην αποκαλυπτική επισήμανση που εμπεριέχεται στην σελίδα 10 αυτού του εκτρωματικού εγχειριδίου της απροκάλυπτης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπου επιβεβαιώνει τον βασικό λόγο της νομοθετικής μεταρρύθμισης που έκανε με τον συγκεκριμένο νόμο για την πολιτική προστασία, δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση στον πλέον δύσπιστο:
« …….. Σε αυτή την κατεύθυνση, το 2020 ξεκίνησε η μεταρρύθμιση του μηχανισμού και η ενίσχυση των δομών διαχείρισης κρίσεων. Με το ν. 4662/2020 δημιουργήθηκε ο Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων ».
Υπουργείο με όνομα άλλοθι για τα δεινά που έπονται
Η δημιουργία του νέου Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας με επικεφαλή έναν νέο «εθελοντή» με Ευρωπαϊκό βιογραφικό αυτή την φορά σε ρόλο Ιφιγένειας για την μελλούμενη βέβαιη αποτυχία και αυτού του προσχηματικού κυβερνητικού εγχειρήματος ήταν λύση ανάγκης.
Ο τίτλος του προσδιορίζει την πάγια επιχειρηματολογία που θα ακολουθεί η κυβέρνηση με κάθε επόμενη καταστροφή. Στοχοποιώντας για όλα τα δεινά που θα υπόκειται ο λαός κάθε φορά που θα εκδηλώνεται ένα έντονο καιρικό φαινόμενο αρχικά την κλιματική κρίση που υπερβαίνει τις δυνατότητες του αστικού κράτους για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της, όπως επίσης και την ατομική ευθύνη των πολιτών που π.χ. δεν καθαρίζουν μόνοι τους τα φρεάτια όπως παροτρύνονται να κάνουν με τις σχετικές κατευθύνσεις από το site του υπουργείου. Φρεάτια να όπως αυτά τα δεκάδες που σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα εντοπίστηκαν σε περιοχή της θέρμης να έχουν ξεπηδήσει από το εσωτερικό τους ολόκληρα δένδρα από την χρόνια αδιαφορία της τοπικής διοίκησης.
Που και που θα αναλαμβάνει καμία ευθύνη και ο θεός έτσι για να γίνεται πιο αξιόπιστη η κυβέρνηση!
Έχει επίσης μία ιδιαίτερη σημασία να ασχοληθεί κανείς με τους στόχους του νέου υπουργείου έτσι όπως περιγράφονται σε σχετικό δελτίο τύπου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της 13 Οκτώβρη.
« Με κεντρικό άξονα το τρίπτυχο Πρόληψη – Ετοιμότητα-Προετοιμασία – Ανθεκτικότητα, προχωράμε στην χάραξη μιας Εθνικής Στρατηγικής για την κλιματική αλλαγή».
Ένα τρίπτυχο που δεν χρειάζεται μετάφραση γιατί το εξηγούν οι ίδιοι τι εννοούν πρόληψη, ετοιμότητα – προετοιμασία και ανθεκτικότητα μέσα από σχετική ανακοίνωση με αφορμή την έλευση της κακοκαιρίας της επονομαζόμενης Μπάλλος .
« Επαναλαμβάνουμε κάποια βασικά δεδομένα, ακριβώς γιατί θέλουμε να λειτουργήσουμε προληπτικά. Θέλουμε να μην περιμένουμε να εμφανιστεί πλημμυρικό φαινόμενο και απλώς να τρέξουμε εκείνη τη στιγμή. Θα επιχειρήσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, να δράσουμε προληπτικά. …….. Ενεργούμε, λοιπόν, προληπτικά και γι’ αυτό τονίζουμε: Οι αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως συζητήσαμε και χθες, καλούνται να ειδοποιήσουν άμεσα τους πολίτες που διαμένουν σε περιοχές όπου έχουν εκδηλωθεί στο παρελθόν πλημμυρικά φαινόμενα, να αποφύγουν υπόγειους και ισόγειους χώρους, ιδίως κατά τη διάρκεια της νύχτας » .
Δηλαδή σε απλά ελληνικά!
Την πραγματική πρόληψη που είναι το μέγα ζητούμενο για την αποφυγή των πυρκαγιών με συστηματικό και καθολικό καθαρισμό των δασών και για τις πλημμύρες με δημιουργία αντιπλημμυρικών έργων, με παρεμβάσεις πολύ πριν να εκδηλώνονται πυρκαγιές και πλημύρες να την ξεχάσουμε γιατί κοστίζει!
Το νέο δόγμα για την χωρίς κόστος πρόληψη λίγο πριν την εκδήλωση των φαινομένων ή κατά την διάρκεια εκδήλωσης τους ( για να μένει και κανένα ευρώ για εξοπλισμούς και αναπτυξιακά πακέτα), είναι το κράτος και οι δήμοι απλά να ενημερώνουν τους πολίτες για αυτό που έρχεται με το 112 ή δια ζώσης. Κάπως έτσι λοιπόν μεταφράζετε το νέο δόγμα της κυβέρνησης:
Σε προληπτικό επίπεδο
- Εγκαταλείπουμε τον τόπο μας όταν καίγεται.
- Σκαρφαλώνουμε όσο πιο ψηλά γίνεται για να μην μας φτάσει το νερό όταν υπάρχει πλυμμηρικό φαινόμενο.
Σε επίπεδο ετοιμότητας – προετοιμασίας
- Φροντίστε να έχετε υδατοδεξαμενές και συστήματα πυρασφάλειας.
- Αναχώματα και αντλητικά μηχανήματα για τις πλημμύρες.
- Ασφαλιστήριο συμβόλαιο κατοικίας και των περιουσιακών στοιχείων και για τις δύο περιπτώσεις.
Σε επίπεδο ανθεκτικότητας
Σε συνάρτηση με τον βαθμό ετοιμότητας σύμφωνα με τα παραπάνω, όποιος αντέξει!
Κάτι ξέρει λοιπόν ο ΟΗΕ από τις πρακτικές των κρατών μελών του όταν διαπιστώνει πως « Η διάθεση για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από αυτήν για την πρόληψη και την ετοιμότητα, η οποία είναι αντίθετη με τις αρχές της βιωσιμότητας » .
Είναι καιρός πλέον ο λαός από απλός θεατής των εξελίξεων και παθητικός δέκτης των δεινών που ακολουθεί κάθε καιρικό φαινόμενο ως συνέπεια των πολιτικών που εφαρμόζουν οι αστικές κυβερνήσεις, να γίνει πρωταγωνιστής, ώστε τα πρώτα αγωνιστικά σκιρτήματα που άρχισαν να γίνονται στις πυρόπληκτες περιοχές μετά από τρείς δεκαετίες καταστροφών και θρήνου, να μετατραπούν σε παλλαϊκή απαίτηση για μία αξιοπρεπή ζωή με ασφάλεια από τις φυσικές καταστροφές και ποιότητα ζωής σε όλα τα επίπεδα.
