Διαβάζοντας αυτές τις μέρες δημοσιεύματα, από πολιτικούς και πολίτες, σχετικά με τη δικαίωση του Γιάννη Σόντρα, έρχεται στο νου η φράση του Αριστοτέλη, που στην εποχή μας, απέχει μακράν από την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου: «Βασικός στόχος της Πολιτικής ως ύψιστης ανθρώπινης τεχνικής της οργανωμένης κοινής συμβίωσης των πολιτών, πρέπει να είναι η επίτευξη της ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ τους, μέσω των αρχών και των αξιών της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΗΘΙΚΗΣ»
Η διαχείριση, η εξέλιξη και το αποτέλεσμα της δίωξης του Γιάννη Σόντρα, έχει πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις. Είναι ένα θέμα που επηρέασε τόσο την πολιτική, όσο και την κοινωνική ζωή του τόπου, άγγιξε τόσο τις πολιτικές ηθικές αξίες, όσο και τις ανθρώπινες.
Για όσους τον γνωρίζουμε και στηρίξαμε από την αρχή μέχρι το τέλος την αλήθεια, σήμερα με όσα διαβάζουμε και ακούμε, αισθανόμαστε πέρα από τη δικαίωση, την ανάγκη να σταθούμε σε αυτά τα 11 χρόνια, που η λασπολογία, η απανθρωπιά και η μικρότητα, άφησαν το αποτύπωμά τους στη μικρή μας κοινωνία.
Η παρέμβαση μου αυτή, στοχεύει σε έναν βαθύτερο προβληματισμό, πιστεύοντας ότι η πολύπλευρη ματιά στα γεγονότα, μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις, να προβάλει ανθρώπινες αδυναμίες, να επανεκκινήσει ιδέες και αξίες, εσωτερικές διεργασίες δηλαδή, που μπορούν να δώσουν μια αχτίδα αισιοδοξίας και ελπίδας, για καλύτερες και πιο δίκαιες μέρες. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν αναμοχλεύοντας στάσεις, τοποθετήσεις, απόψεις και επιλογές μιας πολύχρονης διαδρομής, από το 2010 μέχρι σήμερα, μπορούμε εύκολα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα, την ανιδιοτέλεια από το συμφέρον, την πολιτική από την μικροπολιτική, την ακεραιότητα από την στρέβλωση, την ευθύτητα από τη συκοφαντία, την αξιοπρέπεια από την ποταπότητα.
Είναι αυτονόητο ότι μέσα από αυτήν την προσέγγιση, δεν αναγνωρίζουμε μόνον το προφίλ πολιτικών αντιπάλων ενός πολιτικού και μιας παράταξης, αλλά και αυτών που ανέλαβαν τα ηνία της πόλης, βασισμένοι κατά κύριο λόγο σε ένα ψεύτικο και άηθες αφήγημα. Αναγνωρίζουμε όλους εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση, παρερμήνευσαν την αξιοπρεπή στάση ενός πολιτικού και ανθρώπου, αλλά και μιας ολόκληρης παράταξης, ικανοποιώντας τις πολιτικές τους φιλοδοξίες, τον καιροσκοπισμό και τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα.
Αναγνωρίζουμε και όλους τους «αλάνθαστους», που για να αποφύγουν να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους ή να αναλάβουν ευθύνες, ψάχνουν εναγωνίως να βρουν ικανοποίηση σε λάθη άλλων, είτε αυτά ισχύουν, είτε όχι. Με μεγάλη ελαφρότητα λειτουργούν ως “μαριονέττες” μιας ασυνείδητης τακτικής, ικανοποιώντας δικές τους κοντόφθαλμες επιδιώξεις, επιδεικνύοντας υπακοή στις κολακευτικές παραινέσεις των εντολέων τους, αναδεικνύοντας την δουλικότητα και την μικροψυχία που τους χαρακτηρίζουν.
Σε όλο το σκηνικό , το δικό τους ρόλο έχουν και τα ΜΜΕ.
Πολλά από αυτά και μαζί τους κάθε λογής αυτοαποκαλούμενοι δημοσιογραφίσκοι της εποχής, χωρίς τεκμηριωμένα στοιχεία και με ίχνος συνείδησης ή δεοντολογίας, μπήκαν στο παιχνίδι της παραπληροφόρησης, ρίχνοντας λάσπη και χολή. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας, που στην μικρή μας κοινωνία αν δεν θέλουμε να κλείνουμε τα μάτια, μπορούμε πολύ εύκολα να αναγνωρίσουμε.
Αναδεύοντας τη μνήμη, κάθε πολίτης βρίσκει τη θέση του στο παζλ της κοινωνικοπολιτικής ζωής του τόπου, στις επιλογές του, στο δικό του λιθαράκι αρνητικό ή θετικό, όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί, είμαστε τα κύτταρά της, ο διπλανός, ο φίλος, ο συνάδελφος, οι διοικούντες, οι πολίτες.
Οι σχέσεις Δήμου και πολίτη, είναι βέβαιο, ότι πρέπει να είναι αλληλεπιδραστικές. Ο Δήμος έχει υποχρέωση να ενημερώνει τους πολίτες για τα θέματα που προκύπτουν, με διαφάνεια και πραγματικά δεδομένα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, ένα θέμα καθαρά γραφειοκρατικό και λογιστικό, παρουσιάστηκε ως «πραγματικό έλλειμμα» και εσκεμμένα διογκώθηκε, παίρνοντας διαστάσεις που ξεπέρασαν κάθε όριο. Μόνος σκοπός, η ψηφοθηρία με δόλο και η κατάκτηση της εξουσίας παντί τρόπω, χωρίς ίχνος ηθικής. Σήμερα που η αλήθεια έχει πλέον και τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης, η Δημοτική Αρχή και ειδικότερα ο κύριος Γιάννου, συνεχίζει να ερμηνεύει, με τον δικό του επαίσχυντο τρόπο, το αποτέλεσμα. Αντί να σκύψει το κεφάλι από ντροπή για όσα προκάλεσε, αντί να ασχοληθεί με τα σοβαρά θέματα του Δήμου, με όσα χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια που είναι στη Διοίκηση, επιλέγει παραπλανητικές δηλώσεις, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει ότι δεν σώζεται από τα ψέματα και τον λαϊκισμό.
Ας προβληματιστούμε σήμερα, για το πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, η κοινωνία μας, ο Δήμος μας, σε επίπεδο θεσμών, ποιότητας, πολιτισμού, έργων και λόγων, αν αυτά τα 11 χρόνια είχαμε άλλη ματιά για τον τόπο μας και τους συνανθρώπους μας. Αν επικρατούσαν στον αντίποδα της ασχήμιας, οι αρχές και οι αξίες της πολιτικής ηθικής, αν οι πολιτικές συγκρούσεις ήταν σε επίπεδο ιδεών, αναζήτησης λύσεων και πάντα προς όφελος όλων των πολιτών.
Στο όνομα της δημοκρατικής παράδοσης και ιστορίας του τόπου μας, ας εκτιμήσουμε, τη δύναμη που έχει ο κάθε πολίτης, ώστε να συμβάλλει στη διαμόρφωση της ποιότητας, της κουλτούρας και της κοινωνικής ηθικής του τόπου. Ας μην επιτρέψουμε πολιτικές, που βασίζονται σε χαλκευμένες ερμηνείες του δημόσιου βίου, να έχουν την ευθύνη των αποφάσεων για τη ζωή μας.
Ο Γιάννης Σόντρας στην απολογία του είπε μια φράση που έκανε αίσθηση σε όλα τα ΜΜΕ… Είπε: “επλήγη η αχίλλειος πτέρνα της προσωπικότητάς μου που βασίζεται στην εντιμότητά μου”. Δεν εστίασε στις δυσμενείς συνθήκες που βίωσε ο ίδιος και η οικογένειά του, ούτε στη θέση που κατείχε και στο έργο που άφησε, αλλά στην εντιμότητά του.
Αυτή η στάση, είναι ερμηνεία Πολιτικής και Ανθρώπινης Ηθικής.
Στην εποχή του ατομικισμού και της ιδιοτέλειας, εύχομαι η κοινωνία μας να βγει νηφαλιότερη από αυτήν την 11χρονη πορεία, με περισσότερη ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη, με κριτική και όχι επικριτική στάση στα γεγονότα, με πολιτικές επιλογές που θα μας πάνε μπροστά, ώστε να ξαναβρεί ο τόπος μας τον ιστορικά προοδευτικό βηματισμό του, την αισθητική και την αίγλη του… όλα όσα χάσαμε αυτά τα χρόνια.
Μπέττυ Φράγκου
