Σοκ έχει προκαλέσει στη Θεσσαλονίκη η δολοφονία 19χρονου νεαρού σήμερα το πρωί στην περιοχή Χαριλάου και ο τραυματισμός δύο φίλων του από ομάδα ατόμων που επέβαιναν σε δύο αυτοκίνητα.
Ο κύκλος της παραβατικότητας και των βίαιων επεισοδίων στην πόλη μας καλά κρατεί. Από τις εθνικιστικές επιθέσεις του 2018 κατά όποιων θεωρούνται προδότες, τους ξυλοδαρμούς πολιτών που διαδηλώνουν και την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας από το 2019 και μέχρι τώρα, από τις φασιστικές επιθέσεις της προηγούμενης χρονιάς στα μεγάλα ΕΠΑΛ της Δυτικής Θεσσαλονίκης, τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς νεαρών γυναικών, φτάνουμε στη δολοφονία ενός νεαρού, επειδή απλά ήταν ίσως οπαδός κάποιας ομάδας.
Βεβαίως το φαινόμενο δεν είναι μόνο της πόλης μας, παρουσιάζεται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Βεβαίως το φαινόμενο δεν είναι τωρινό, αποτελεί διαχρονικό σύμπτωμα της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Έχει ενταθεί όμως με την εμφάνιση της πανδημίας, την ουσιαστική κατάρρευση της παιδείας, την διάδοση των κυβερνητικών προτύπων για την ανταγωνιστική επικράτηση του ισχυρότερου και τους ρατσιστικούς διαχωρισμούς καθώς και τη συνειδητή υποβάθμιση των κοινωνικών αξιών που προάγουν την ελευθερία, την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη.
Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι η επιστροφή σε φασιστικές τακτικές του προηγούμενου αιώνα γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στην πόλη μας. Δεν είναι ότι «είμαστε εκ γενετής βίαιοι και επιθετικοί Σαλονικιοί». Είναι η μακρόχρονη υποβάθμιση του αέρα και της γης, η πιεστική και αδιέξοδη δόμηση, η έλλειψη προοπτικών αξιοπρεπούς εργασίας για τους νέους που μαζί με την έντονη οικονομική κρίση, έχει μειώσει πολύ τις διεξόδους κοινωνικοποίησης και ελεύθερης έκφρασης και μας έχει φέρει στα όρια.
Αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύονται οι ακραίες και φασιστικές ιδεολογίες δημιουργώντας το φαύλο κύκλο του παράλογου διαχωρισμού των ανθρώπων σε αντίπαλες ομάδες και της εκτόνωσης μέσα από την εξουθένωση και –γιατί όχι- τη δολοφονία του αντιπάλου.
Η αστυνομία, καλείται τώρα να εντοπίσει τους δολοφόνους. Αλλά εμείς ως κοινωνία εθελοτυφλούμε, αν δεν αναγνωρίζουμε ότι η ίδια η αστυνομία μαζί με τις βίαιες δομές που προάγει το κράτος, με την απαξίωση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, των ειρηνικών συλλογικών δράσεων στις γειτονιές και της δημόσιας εκπαίδευσης παράγει αυτή τη βία. Η Διοίκηση, με την άσκηση των μικρο-πολιτικών εξαπάτησης, οδηγεί ένα τμήμα της νεολαίας στην υιοθέτηση ακραίων πρακτικών, στη συνολική απόρριψη της πολιτικής αλλά και επιστημονικής σκέψης.
Η πανδημία μας κρατάει ακόμη κλεισμένους μέσα, έχει μπλοκάρει το μυαλό μας, αλλά φαίνεται πως έρχεται η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πού είμαστε και πού πάμε, να αντιδράσουμε σοβαρά ως ενεργοί πολίτες στην βίαιη πορεία που έχει πάρει αυτή η πόλη, αυτή η χώρα.
Γιατί έχει γίνει ερήμην μας.
