Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Έδεσσας καθημερινά είναι ανοιχτά τις παρακάτω ώρες Τρίτη, Τετάρτη και Παρασκευή 09.00 π.μ.- 14.00 μ.μ., Δευτέρα και Πέμπτη 10.00 π.μ.- 17.00 μ.μ.
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Έδεσσας, με μεγάλη χαρά ενημερώνει το αναγνωστικό κοινό πως θα παραμένει ανοιχτή και το Σάββατο 2 Απριλίου και το Σάββατο 9 Απριλίου και Σάββατο 16 Απριλίου και ώρες λειτουργίας 10:00 με 14:00.
Πασχαλινά διηγήματα / Αλ. Παπαδιαμάντης
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ασχολήθηκε κυρίως με τη συγγραφή διηγημάτων. Τα διηγήματά του κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία και ξεχωρίζουν ακόμα και σήμερα. Πολλά από αυτά, πρωτοδημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και του Πάσχα, και καθιερώθηκαν ως εορταστικά.
Το περιεχόμενό τους αντλείται από τα προσωπικά βιώματα του Παπαδιαμάντη. Ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή του διηγήματος «Λαμπριάτικος Ψάλτης» (1893): «…εἰς τὰ διηγημάτια, ὅσα ἐδημοσίευσα κατὰ καιροὺς ὁ ὑποφαινόμενος τὰ Χριστούγεννα ἢ τὸ Πάσχα, ἐνεπνεύσθην, ἀληθῶς, ἀπὸ τὰς ἀναμνήσεις μου καὶ τὰ αἰσθήματά μου, τὰ ὁποῖα θέλγουσι καὶ συγκινοῦσι, ἐμὲ αὐτόν, ἴσως καὶ ὀλίγους ἐκλεκτοὺς φιλαναγνώστας…».
Η βαθιά θρησκευτικότητα που χαρακτηρίζει τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μεταφέρεται στα πασχαλινά διηγήματά του, τόσο μέσα από μορφές ιερωμένων όσο και μέσα από πράξεις αγάπης με μηνύματα πανανθρώπινα, δοσμένα με ευαισθησία και πάθος.
Σημειώνει επίσης στο ίδιο διήγημα: «…ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε… νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν, καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια Ἑλληνικὰ ἤθη…».
Μέσα από αυτές τις γραμμές ορίζονται οι βασικοί θεματικοί άξονες που διαπραγματεύεται ο Παπαδιαμάντης στα κείμενά του: τη θρησκεία, την ελληνική φύση και το ελληνικό ήθος.
Δεν είναι όμως, όλα τα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη ανοιξιάτικα, φωτεινά και χαρούμενα. Σε μερικά από αυτά η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και οι ήρωες δυστυχείς από τα χτυπήματα της μοίρας. Τραγικά πρόσωπα που ζουν τη δική τους Μεγάλη Εβδομάδα που δυστυχώς η Ανάσταση του Ιησού Χριστού δεν μπορεί να δώσει ελπίδα. (γράφει η Ελένη Μπουγάκη).
Ο Δεσπότης Χριστός : Oμιλίες σε Δεσποτικές Εορτές / Ιωήλ Φραγκάκου
Η Ιερά Μητρόπολις Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εξέδωσε και κυκλοφόρησε το πόνημα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου αυτής κ. Ιωήλ με τίτλο «Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ».
Πρόκειται για σειρά πρωτοτύπων κηρυγμάτων και ομιλιών, οι οποίες αντλούν τα θέματά τους από τον ετήσιο κύκλο των Δεσποτικών εορτών της Εκκλησίας.
Τα περιεχόμενα του βιβλίου διαιρούνται σε τέσσερις επί μέρους ενότητες:
Α΄. Ακίνητες Εορτές, Β΄. Τριώδιο και Μεγάλη Εβδομάδα,
Γ΄. Πεντηκοστάριο και Δ΄. Εσπερινές Ομιλίες
Έλληνες το γένος : η ιθαγένεια και η ταυτότητα στο εθνικό κράτος των Ελλήνων : (1821-1844) / Ελπίδα Κ. Βόγλη
Η εθνική ιθαγένεια αποτελεί τον θεσμό με βάση τον οποίο τα κράτη ορίζουν και αναπροσδιορίζουν την ταυτότητά τους ως μια κοινωνία πολιτών, αναγνωρίζοντας τα μέλη τους και διακρίνοντας τους άλλους ως ξένους, με την έννοια του όρου που εύλογα ταυτίζεται με τους αλλοδαπούς. Στο παρόν βιβλίο εξετάζεται η εμφάνιση και τα πρώτα κρίσιμα στάδια της εξέλιξης της εθνικής ιθαγένειας στο ελληνικό κράτος. Αν και τα κριτήρια που προσδιορίζουν τους “Έλληνες το γένος” ακόμη και σήμερα θεωρούνται αυτονόητα και αδιαμφισβήτητα, ήδη από τα χρόνια της Επανάστασης η αναζήτησή τους αποδείχθηκε περίπλοκη διαδικασία. Διότι ήταν κριτήρια που αναπόφευκτα ακολουθούσαν τον διαχωρισμό του έθνους σε δύο ή, ακριβέστερα, τρεις διακριτούς κόσμους: στους αυτόχθονες της επαναστατικής επικράτειας, στους Έλληνες που παρέμεναν διεσπαρμένοι στη λοιπή Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και σε εκείνους που είχαν μεταναστεύσει πριν από το 1821 στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Έκτοτε ο διαχωρισμός αυτός υπήρξε σταθερό σημείο αναφοράς των ελληνικών αναζητήσεων με αποτέλεσμα η προοπτική της «διαπλάτυνσης» του πολιτικού έθνους να συνδεθεί άρρηκτα με τις διεκδικήσεις ελληνικών ομάδων σε τρίτα κράτη, και κυρίως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου οι τυχόν διεκδικήσεις συνοδεύονταν από αιτήματα εδαφικών προσαρτήσεων.
ΧΥ : η ανδρική ταυτότητα / Elisabeth Badinter
Το ΧΥ είναι ο χρωμοσωμικός τύπος του άνδρα. Τα χρωμοσώματα Χ και Υ θέτουν σε κίνηση τους μηχανισμούς σεξουαλικής διαφοροποίησης του άνδρα από την γυναίκα και προσδιορίζουν γενετικά το ανδρικό φύλο. Αλλά αν το ΧΥ είναι η πρωταρχική συνθήκη για την ανδρική ανθρώπινη ύπαρξη, δεν αρκεί και για να την χαρακτηρίσει. Από το ΧΥ ως την αίσθηση της ανδρικής ταυτότητας, ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια. Άλλοτε, η αρρενωπότητα φαινόταν αυταπόδεικτη, αντίθετη με την θηλυκότητα και άσχετη με την ομοφυλοφιλία κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, όμως, τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Η προσπάθεια των γυναικών να προσδιορίσουν εκ νέου τον εαυτό τους, ανάγκασε τους άνδρες να κάνουν το ίδιο. Το ΧΥ παραμένει σταθερό, αλλά η ανδρική ταυτότητα δεν είναι πια η ίδια. […] Σε αυτό το βιβλίο, που σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στην Γαλλία και προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον των ειδικών και της κοινής γνώμης, η Elisabeth Badinter επιχειρεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη της ανδρικής ταυτότητας και της ομοφυλοφιλίας. Προσεγγίζει το θέμα της μέσα από ενδιαφέρουσες ιστορικές αναφορές και βιολογικές, κοινωνιολογικές και ψυχολογικές παρατηρήσεις, παρουσιάζοντάς μας μια εμβριθή ανάλυση της προσωπικότητας του άνδρα και προσφέροντάς μας γόνιμο έδαφος για προβληματισμό.
Γλώσσα μετ΄ εμποδίων : συμβολή στη χαρτογράφηση του γλωσσικού ναρκοπεδίου / Νίκος Σαραντάκος
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα για τη γλώσσα, που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια από έναν επαγγελματία γραφιά με αγωνία για τη γλώσσα. Όχι αγωνία για τον κίνδυνο της εξαφάνισής της τέτοιον κίνδυνο ο συγγραφέας δεν διακρίνει αντίθετα, στις χιλιάδες ιστολόγια (τα μπλογκ δηλαδή) που έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο βλέπει την πιο κατηγορηματική διάψευση του μύθου για τη λεξιπενία των νέων. Όμως αγωνία για τα εμπόδια, τις λακκούβες και τις επικίνδυνες στροφές στο δρόμο, εμπόδια στο δρόμο της γλώσσας της ίδιας και εμπόδια στον καθημερινό αγώνα του καθενός μας να κατακτήσει τη γλώσσα. Γι’ αυτό, «γλώσσα μετ’ εμποδίων». (. . .) Ο Νίκος Σαραντάκος, παλιός εργάτης της τυπωμένης λέξης και μπαρουτοκαπνισμένος στα ιντερνετικά μετερίζια, θα σας βοηθήσει να βρείτε το δρόμο σας μέσα στο γλωσσικό ναρκοπέδιο της πραγματικότητας του 21ου αιώνα, χωρίς να σας παρασύρουν οι Σειρήνες των γλωσσικών μύθων και δείχνοντάς σας πώς να πολεμήσετε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες της λαθοθηρίας και του ευπρεπισμού. Στο τέλος της διαδρομής σας περιμένει περιήγηση στο πολύχρωμο παζάρι της νεοκαθαρεύουσας.
Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα ; Επιμέλεια: Γιάννης Ζιώγας, Λεωνίδας Καραμπίνης, Γιάννης Σταυρακάκης, Δημήτρης Χριστόπουλος
Λογοκρισία υπάρχει. Νησίδες παραδοσιακών μορφών καταστολής της ελευθερίας της τέχνης, της έκφρασης ή του τύπου από δημόσιες αρχές επιβιώνουν ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, αυτό που περισσότερο από ποτέ χαρακτηρίζει τη σύγχρονη συγκυρία είναι οι λιγότερο ορατές, αλλά ενίοτε πιο δραστικές, εκδοχές αυτοπεριορισμού του ανθρώπινου λόγου, στο όνομα ετερόκλητων σκοπιμοτήτων. Τα κείμενα του βιβλίου ασχολούνται και με τις δυο αυτές εκδοχές, προτάσσοντας έναν διεπιστημονικό συνδυασμό του βιωματικού με τον αναλυτικό λόγο και τεκμηριώνοντας την επικαιρότητα και τη σημασία της προβληματικής της λογοκρισίας με αναφορά στις ίδιες τις πράξεις εικαστικής λογοκρισίας στην Ελλάδα, από το 1945 μέχρι και σήμερα. Η απροθυμία τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους να εξοικειωθούν ή, έστω, να ανεχθούν αυτό που ηθικά ή πολιτικά αποστρέφονται έχει για χρόνια τώρα κρατήσει το σχετικό δημόσιο διάλογο στο περιθώριο. […] Τούτος ο τόμος, φορέας μαρτυριών αλλά και ποικίλων ερευνητικών προσεγγίσεων, επιχειρεί να ανατρέψει αυτήν την εικόνα και να αποτελέσει μια διαρκή πρόκληση αναστοχασμού.
Ο Μυστικός Δείπνος / Χαβιέρ Σιέρρα
Ιανουάριος 1497. Ο αδελφός Αγουστίν Λέυρε, δομινικανός ιεροεξεταστής ειδικός στην ερμηνεία κωδικοποιημένων μηνυμάτων, αναλαμβάνει εσπευσμένα την αποστολή να πάει στο Μιλάνο την ώρα που ο δάσκαλος Λεονάρντο ντα Βίντσι ετοιμάζεται να βάλει τις τελευταίες πινελιές στο Μυστικό Δείπνο στο παρεκκλήσι της Σάντα Μαρία ντέλλε Γκράτσιε. Αιτία μια σειρά ανώνυμων επιστολών που έχουν φτάσει στην Αυλή του Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ’, στις οποίες καταγγέλλεται ότι ο Λεονάρντο όχι μόνο ζωγράφισε τους Δώδεκα χωρίς το υποχρεωτικό φωτοστέφανο της αγιότητας, αλλά και ότι στην ιερή σκηνή απεικόνισε τον ίδιο του τον εαυτό με την πλάτη γυρισμένη στον Ιησού. Γιατί το έκανε; Είναι ο Μυστικός Δείπνος έργο αιρετικού; Ο Δείπνος του Λεονάρντο είναι γεμάτος ανησυχητικές εκτροπές: δεν υπάρχει το Άγιο Δισκοπότηρο, ούτε δείχνει το Χριστό να θεσπίζει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στα πρόσωπα δε των μαθητών ετερόδοξων της εποχής του και το έργο ολόκληρο φαίνεται ότι μεταφέρει ένα συγκλονιστικό κρυφό μήνυμα. Ο Μυστικός Δείπνος του Χαβιέρ Σιέρρα, γραμμένος σε καταιγιστικό ρυθμό, αποκαλύπτει ποιες μπορεί να ήταν οι πραγματικές πηγές του Λεονάρντο για να ζωγραφίσει το πιο διάσημο ιερό έργο της χριστιανοσύνης. Κλείνοντας το βιβλίο, διαβεβαιώνει ο συγγραφέας του, θα βλέπετε το «Μυστικό Δείπνο» με καινούρια μάτια.
