Η περιήγηση στον αχανή κόσμου του διαδικτύου σε φέρνει πολλές φορές μπροστά σε στοιχεία της ιστορίας της χώρας μας ή της περιοχής μας.
Έτσι πρόσφατα εντόπισα ένα άρθρο του Δήμου Ε. Οικονόμου που είχε διατελέσει βουλευτής Πέλλας και είχε τον τίτλο «Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ». Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 12/5/1929 στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος Εδέσσης».
Ένα άρθρο που είχε γραφτεί κάτω από άλλες συνθήκες για την περιοχή μας και την Ελλάδα γενικότερα, αλλά εάν θα το διαβάσετε θα βρείτε πολλές ομοιότητες με την σημερινή πραγματικότητα των γεωργών μας.
Το άρθρο τελειώνει με πέντε προτάσεις που κάποιες έχουν υλοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια και κάποιες όμως παραμένουν ακόμα και σήμερα επίκαιρες και προσωπικά θεωρώ ότι μπορούν να βοηθήσουν στην Εθνική Αναγέννηση.
Το άρθρο από καθαρεύουσα, για λόγους ευκολίας και στη συγγραφή και στην ανάγνωση, το μετέτρεψα στη δημοτική.
«Μόνο με την αναγέννηση της γεωργίας πρωτίστως και της κτηνοτροφίας παραλλήλως προς τη γεωργία, μπορούμε να βγούμε από την τρομερή οικονομική κρίση που έχουμε περιέλθει μετά την Εθνική καταστροφή.
Και ενώ όλοι το βλέπουμε αυτό ολοφάνερα, αυτό διακηρύττουμε, αυτό θεωρούμε και σωτηρία μας και είναι πραγματική σωτηρία μας, εντούτοις όλοι πάλι χωρίς να το αισθανθούμε και να το θέλουμε συντελούμε στον μαρασμό της γεωργίας και στη δίωξη των γεωργών.
Γιατί όλοι μας είτε έμποροι, είτε επιστήμονες είτε υπάλληλοι είτε τραπεζίτες, όταν βλέπουμε τον γεωργό στο κατάστημά μας, στο γραφείο μας, αντί να σπεύσουμε να τον εξυπηρετήσουμε, να τον οδηγήσουμε, να τον συμβουλεύσουμε, να τον ενθαρρύνουμε, προσπαθούμε, άλλοι να τον εξαπατήσουμε στις συναλλαγές του, άλλοι να του φέρουμε αμέτρητες δυσκολίες και να τον παραπέμπουμε από γραφείο σε γραφείο.
Και δεν σκεπτόμαστε ότι και Εμπόριο και Τράπεζες και Βιομηχανίες και Βιοτεχνίες και Επιστήμες χωρίς τη Γεωργία την ασάλευτη αυτή και αστείρευτη πηγή των αγαθών της ζωής κτίζουμε στην άμμο.
Μόνο η γεωργία θα μας δώσει τα προϊόντα με τα οποία θα απασχοληθεί το εμπόριο για να είναι εμπόριο με πραγματικό ισοζύγιο και όχι σακάτικο όπως σήμερα.
Μόνο αυτή θα μας δώσει τις πρώτες ύλες για να δουλέψουν οι βιομηχανίες και μόνο με ευημερούντες γεωργούς θα καταναλώνονται τα βιομηχανικά μας προϊόντα.
Μόνο αυτή (γεωργία) με τα άφθονά της έσοδα θα μας δώσει τα μέσα να φανούμε συνεπείς και να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, κκ Οικονομολόγοι, των διαρκών και τρομερών εξωτερικών δανείων τα οποία όλο ένα και καθημερινώς εξακολουθούμε να συνάπτουμε.
Μια τέτοια λοιπόν γεωργία που θα μας φέρει τόσα καλά και περισσότερα ακόμη, πρέπει να αποκτήσουμε.
Και μπορούμε να την αποκτήσουμε αν:
- Ζητήσουμε να αποκτήσουμε πρώτα γεωργική εκπαίδευση. Και λέγοντας γεωργική εκπαίδευση δεν εννοούμε τους γεωπόνους μόνο. Αλλά τη διοργάνωση Γεωργικού Σχολείου στα γεωργικά τουλάχιστον μέρη. Και γεωργικό σχολείο όχι μόνο με όνομα, αλλά πραγματικό το οποίο θα είναι το θεμέλιο της γεωργικής αναγέννησης.
- Επιταχύνουμε τη διανομή της γης για να καταστούν οι γεωργοί μας κύριοι και κάτοχοι και επιδοθούν πιο επιμελείς και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην καλλιέργεια του κλήρου τους.
- Ενοικιάσουμε με μικρό ενοίκιο τα χιλιάδες στρέμματα τα οποία σε κάθε χωριό έχουν οριστεί ως διαθέσιμα, εφόσον δεν διανέμονται και αυτά οριστικά
- Οι διάφορες τράπεζες ενισχύσουν τους γεωργούς στα πρώτα βήματά τους, ειδικότερα τους πρόσφυγες, για να στερεωθούν και αγαπήσουν τη γη χωρίς να τους προβάλλονται εμπόδια.
Ας ενισχύσουμε λοιπόν όλοι μας όσο μπορούμε τα χέρια που θα σκάψουν πιο βαθιά και πιο τεχνικά το χωράφι και το αμπέλι, τα χέρια που θα ημερέψουν νωρίτερα τα άγρια δένδρα και θα φυτεύσουν καινούργια, τα χέρια που εκμεταλλευθούν πιο ανθρώπινα τα δάση μας και μη βρισκόμαστε στην ανάγκη να φέρνουμε στην Έδεσσα και στα περίχωρα ξύλα και κάρβουνα από τη Σερβία και τότε και μόνο τότε με αυτό τον τρόπο θα γίνει αγνώριστη η Ελλάδα και χωρίς άλλο τρόπο.
Θα επιτευχθεί επειδή θα θελήσουμε όλοι μας και με πραγματικά έργα να κάνουμε τη χώρα μας αγνώριστη. Αγνώριστη και ευημερούσα.
Δ.Ε. Οικονόμου – Δικηγόρος»
Η συγκεκριμένη επιστολή όμως ίσως να δείχνει το δρόμο μιας «Εθνικής Αναγέννησης» αρκεί να υπάρχει όραμα για τη χώρα το οποίο θα υποστηρίζεται από τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις.
Το όραμα της χώρας (και ειδικότερα της Πέλλας ) για την Αγροτική Ανάπτυξη θα πρέπει να αφορά την ανάδειξη και προβολή των αξιών της Αγροτικής οικονομίας (Παραγωγής, Μεταποίησης, Εξαγωγής), ως ατμομηχανής της ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών και μέσω αυτής της ανάπτυξης ειδικότερα στην Περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας να αναδειχθεί ο ρόλος μας ως την Περιφερειακή Οικονομία που συμβάλλει στην διατροφική αυτάρκεια του πληθυσμού της Χώρας και συμμετέχει ενεργά στην μείωση του χρέους της Χώρας.
Ειδικότερα πρέπει να στοχεύουμε στην ανάδειξη και την προβολή του στρατηγικού βάθους της δημιουργίας όρων και προϋποθέσεων μεταρρύθμισης του καθεστώτος της ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας στη γη, στις εισροές, στην προτεραιότητα στήριξης της κτηνοτροφίας και της εξωστρέφειας της διατροφικής γεωργοκτηνοτροφικής οικονομίας και τη σύνδεση με τη Τουριστική Βιομηχανία.
Θα πρέπει να στοχεύουμε στην ανάδειξη και προβολή των αξιών αφομοίωσης του πολιτισμού των δικτύων της Κοινωνίας της Πληροφορίας, της Γνώσης της Καινοτομίας και της Τεχνολογίας στην καθημερινή πρακτική δραστηριοτήτων της αγροτικής παραγωγής, ως προϋπόθεση για την πιστοποιημένη παραγωγή, την ανταγωνιστικότητα στις προσφερόμενες τιμές, στην ασφάλεια της προστασίας από ακραία φαινόμενα, στον προγραμματισμό της συγκομιδής, ως όρο για την επιτυχή εξωστρεφή τοποθέτηση των αγροτικών προϊόντων και ως συνθήκη για την ανάπτυξη συλλογικών μορφών επιχειρηματικής ασφάλειας και αμοιβαιότητας συμφερόντων σε προγραμματικό επίπεδο, μέσω των δικτύων του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς καταμερισμού.
Η τρέχουσα συγκυρία επιβάλλει αναδιοργάνωση στη χώρα μας. Ας κάνουμε την απειλή ευκαιρία.
Δημήτριος Τσουφλίδης
