Βοήθειααα….
Έτσι θα’μαι στη γωνία φρικιό θα’μαι ακροβάτης  σε αόρατο σχοινί τα γόνατα σαν σούστες λυγάνε .
Άχρωμες εικόνες , ψεύτικα όνειρα , νεκρά ιδανικά, συντρίμια σκορπισμένα στο σκοτάδι της αβύσσου.


Σώμα τρυπημένο με ανοιχτές κρυφές πληγές
να κραυγάζουν χωρίς φωνή την ασχήμια της ζωής μου.
Απλώνω στην παλάμη με βλέμμα απλανές τα κομμάτια της καρδιάς μου σαν παιχνίδια παιδικά με σύριγγα ματωμένη καρφωμένα.
Νέος προδωμένος από ανθρώπους και απάνθρωπους με οριζόντιο σημάδι να καρφώνω στο κορμί μου την ψεύτικη χαρά τον αργό λευκό θάνατο που με κάνει ανύποπτα να γελάω.
Μοναξιά , μοναξιά το σκοτάδι παρέα , πεταλούδα εγκλωβισμένη στη σκοτεινή γωνιά χάνει τα χρώματα της , με πληγώνει το άκακο φώς , πίκρα στο στόμα.
Ρωτώ γιατί η σαπίλα σημαδεύει τα νιάτα.
Περίμενε απρόσμενη λαχτάρα κι’εσύ , κάθετο σημάδι την ηρεμία σου να ταράξει, αν τώρα στη στιγμή δεν αγαπήσεις όλα τα παιδιά του κόσμου, τα παιδιά τα προδωμένα .
Ξέχνα τα γρόσια άνθρωπε να χαρείς , το στερέωμα σκεπασμένο από βρώμικα κέρματα βαραίνει.
Μην προσπέρνας με βλέμμα αλλήθωρο τα άφωνα ουρλιαχτά μου . Βοήθειααα .

Κωνσταντίνος Χασαπίδης
ΕΔΕΣΣΑ