Η απαράδεκτη πολιτική ίσων αποστάσεων του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει α) ότι στη διεθνή πολιτική δεν ισχύουν φιλίες, ηθική και δικαιοσύνη αλλά μόνο συμφέροντα και β) ότι ο “διεθνής παράγοντας” έχει πολλά μέτρα και πολλά σταθμά, ανάλογα με το ειδικό βάρος κάθε χώρας στη διεθνή σκακιέρα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θεωρεί απαράδεκτες και επαίσχυντες τις δηλώσεις Στόλτενμπεργκ. Δεν υπάρχουν «έντονες διαφωνίες» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Υπάρχει ευθεία απειλή της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, με στρατιωτική επίθεση, ακριβώς όπως έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία. Δεν υπάρχουν «διαφορετικές απόψεις» και μάλιστα ως συστατικό «των δημοκρατιών μας». Υπάρχει ένα απολυταρχικό κράτος στο οποίο η «δημοκρατία» υφίσταται μόνο κατ’ επίφασιν, το οποίο μονίμως διεκδικεί έδαφος και κυριαρχικά δικαιώματα του άλλου. Δεν υπήρξαν «ατυχήματα με ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις». Υπήρξε εισβολή και παράνομη κατοχή της Β. Κύπρου με πλήρη περιφρόνηση της διεθνούς νομιμότητας και σε αντίθεση με όλα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν έχει «υποφέρει από το PKK» η Τουρκία, αλλά οι Κούρδοι από την Τουρκία η οποία τους στερεί στοιχειώδεις ελευθερίες. Δεν είναι «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK, είναι η Τουρκία που συμπεριφέρεται ως τρομοκράτης στα κράτη με τα οποία συνορεύει και στους λαούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται υπό την επικυριαρχία της.
Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά ο κος Στόλτενμπεργκ; Μας είναι δύσκολο να υποθέσουμε πως όχι. Όμως, τώρα, το ΝΑΤΟ επιδιώκει την διεύρυνσή του με την προσθήκη Φινλανδίας και Σουηδίας, ο Ερντογάν αντιδράει, και πρέπει το ΝΑΤΟ να τον «καλοπιάσει», τη στιγμή που συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο Ρώσος «ομόλογός» του, τον οποίο το ΝΑΤΟ θεωρεί ως μείζονα απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης. Έτσι όμως δεν ενισχύεται η ενότητα του ΝΑΤΟ. Προωθείται η διάλυσή του, με τον Γ. Γραμματέα του να λειτουργεί ως εκπρόσωπος του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Όμως, όσο κι αν οι «δυτικοί θεσμοί» λειτουργούν προβληματικά, είναι σημαντικό να δίνουμε τη μάχη μας μέσα από αυτούς. Φανταστείτε την Ελλάδα εκτός ΝΑΤΟ, όπως πολλοί εύχονται και επιδιώκουν, και την Τουρκία εντός, να προωθεί τις αναθεωρητικές της βλέψεις. Στη συνδιάσκεψη του Μονάχου, το 1938, αποφασίστηκε από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης ο διαμελισμός της Τσεχοσλοβακίας, χωρίς την παρουσία κανενός εκπροσώπου της χώρας. Δεν θα θέλαμε να βρεθούμε σε παρόμοια θέση.
Ωστόσο, καλό θα ήταν να εγκαταλείψουμε την παθητική στάση του «δεν διεκδικούμε τίποτε», διότι ο απέναντι τραμπούκος διαμορφώνει κλίμα, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις. Τότε, η πολιτική ίσων αποστάσεων που έχουν υιοθετήσει κάποιοι δυτικοί αξιωματούχοι, ίσως μετατραπεί σε πλαίσιο αμοιβαίων παραχωρήσεων. Όταν δεν διεκδικούμε τίποτε, θα είμαστε εμείς αυτοί που θα κληθούμε να ικανοποιήσουμε ένα ποσοστό έστω των διεκδικήσεων του άλλου. Η συνθήκη της Λωζάνης, την οποία τόσο συχνά επικαλείται ο Ερντογάν, προβλέπει καθεστώς αυτονομίας για την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες Νήσους, το οποίο η Τουρκία βάναυσα καταπάτησε, εφαρμόζοντας πογκρόμ κατά του Ελληνικού πληθυσμού, όπως και στην Κωνσταντινούπολη. Το διεκδικήσαμε ποτέ; Διεκδικήσαμε ποτέ τα δικαιώματα των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων που διαβιούν στην Τουρκία; Έχουν οι Έλληνες της Πόλης, όσοι απόμειναν, τα δικαιώματα που έχουν οι μουσουλμάνοι της Θράκης; Τα διεκδικήσαμε ποτέ;
Καιρός να το κάνουμε.
