[με αφορμή την κυκλοφορία του νέου ιστορικού μυθιστορήματος με τίτλο “Τελευταίο γράμμα απ’ τον Πόντο”(εκδ. Πηγή)]
Οι αιματηροί διωγμοί τους οποίους υπέστη, από το καθεστώς των Νεότουρκων σε μια πρώτη φάση και το κεμαλικό κίνημα σε μια δεύτερη, ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, ωθούν εκατομμύρια Έλληνες να εγκαταλείψουν τα πατρογονικά τους εδάφη, εδάφη που αγαπούσαν όσο τίποτε άλλο, κατά το διάστημα 1912 με 1922.
Η καταστροφή της Σμύρνης, το 1922, σφραγίζει μια για πάντα τη χιλιετή παρουσία των μελών του Ελληνισμού στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Ανάμεσα σε αυτα τα μέλη συγκαταλέγεται ο Νικόλας Γιαννουλίδης, γεννημένος στο Χάσκιοϊ της Αργυρούπολης, άλλος ένας μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων αδάμαστων Ελλήνων του Πόντου που είδαν την πατρίδα τους να χάνεται. Η περιπλάνηση του τον οδηγεί σε εγκαταλελειμμένα κάστρα του Καυκάσου, στις πόλεις της Νότιας Ρωσίας, στο λοιμοκαθαρτήριο της Μακρονήσου, πριν φτάσει στις πολύβουες προσφυγικές συνοικίες του Πειραιά. Τα χρόνια περνούν, με τον, γέροντα πια, Νικόλα να έχει αφήσει φαινομενικά πίσω του το παρελθόν του Πόντου. Ξαφνικά, όμως, ένα απρόσμενο γράμμα, το οποίο του παραδίδει ένας Τούρκος γέροντας που διήνυσε την αντίθετη διαδρομή της προσφυγιάς, ξαναζωντανεύει μπροστά στα μάτια του αναμνήσεις από την χαμένη πατρίδα του – και μια ζωή που φαντάζει πλέον μακρινή, μα τόσο κοντινή συνάμα.
Με το μυθιστόρημα “Τελευταίο γράμμα απ’ τον Πόντο”, το οποίο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Νικόλα Γιαννουλίδη (φωτογραφία του οποίου κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου) ο συγγραφέας Στράτος Βιληγέννης καταφέρνει να αποτυπώσει με σεβασμό, ενάργεια και ευαισθησία την εμπειρία του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο φόβος της δίωξης και της σφαγής, η άσβεστη επιθυμία για την ελευθερία, το αδάμαστο φρόνημα, οι εφάμιλλες εκείνων του Οδυσσέα περιπλανήσεις προς αναζήτηση ασφάλειας και μιας νέας γης, μα, πάνω από όλα, η διττή αγάπη για τα χώματα του Πόντου και για την Ελλάδα λαμβάνουν σάρκα και οστά στις σελίδες του παρόντος μυθιστορήματος. Το αποτέλεσμα είναι ένα αληθινό μοιρολόι που έρχεται από τα βουνά της Ανατολίας: συγκλονιστικό, σπαραξικάρδιο, μα άτρομο και περήφανο.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Στράτος Βιληγέννης γεννήθηκε το 1967 στη Γερµανία. Σπούδασε στα Τ.Ε.Φ.Α.Α. Θεσσαλονίκης έως το 1990. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νοµική Κοµοτηνής καθώς και στο τµήµα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οργανισµών του Ε.Α.Π. Στο ίδιο πανεπιστήµιο ολοκλήρωσε και τις µεταπτυχιακές του σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων. Εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στον ιδιωτικό τοµέα, ενώ από το 1999 διορίστηκε ως δηµοτικός αστυνοµικός στον Δήµο Έδεσσας όπου και διετέλεσε Προϊστάµενος. Παράλληλα, εργάστηκε ως εκπαιδευτής στο ΙΝ.ΕΠ. του Ε.Κ.Δ.Δ.Α., στη σχολή Εκπαίδευσης της Δηµοτικής Αστυνοµίας, καθώς και σε αντίστοιχους φορείς εκπαίδευσης του ιδιωτικού τοµέα. Η συγγραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε µε την ιστορική – κοινωνική έρευνα και το βιβλίο “Ένα χωριό, µία Οµάδα, µία Κοινωνία” (2015). Ζει στην Έδεσσα, είναι παντρεµένος και έχει τρία παιδιά.
