Ο Πολιτιστικός Σύλλογος ΄΄εδεσσαϊκός ΚΟΣΜΟΣ΄΄ παρουσιάζει την θεατρική κωμωδία «Δον Καμίλο» του Σωτήρη Πατατζή
Από Σάββατο 26 Νοεμβρίου έως Τετάρτη 30 Νοεμβρίου ώρα 8:30μμ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων Νομαρχίας Π.ε Πέλλας
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ:
Τζούλια (Ανεψιά του Δον Καμίλο): Χριστίνα Δερμετζίδου
Κολ-γκερλ – Πειρασμός: Δέσποινα Τσολάκη
Μάριο (Γιος του Πεπόνε): Γιάννης Μαδενλίδης
Δον Καμίλο (Αιδεσιμότατος): Δημήτρης Δουρβάνης
Νικολέτο (Καντηλανάφτης): Παναγιώτης Νανόπουλος
Φλουράτος (Υπ. Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος): Λεωνίδας Τούσιας
Πεπόνε (Υπ. Αριστερού κόμματος): Κοσμάς Τσίναλης
Χριστός (Φωνή): Λάκης Φανιόπουλος
Καρδινάλιος (Σεβασμιότατος): Γιώργος Μουστάκας
Ασπασία (Αδερφή του Δον Καμίλο): Ελένη Κίτσου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία:΄΄εδεσσαϊκός ΚΟΣΜΟΣ΄΄
Φωτισμοί: Κώστας Τζαβέας
Μουσική Επένδυση: Νίκος Μωραΐτης
Επιμέλεια Προγράμματος: Δημήτρης Δουρβάνης
Ηχογράφηση: Γιώργος Πιπλικάτσης
Χειρισμών ήχων: Χρήστος Χατζής
Ενδυματολογία:΄΄εδεσσαϊκός ΚΟΣΜΟΣ΄΄
Με την υποστήριξη του Δήμου Έδεσσας & της ΔΗΚΕΔΕ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Σωτήρης Πατατζής γεννήθηκε το 1914 στο Νησί της επαρχίας Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας. Ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία έξι χρόνων και πέρασε στερημένα παιδικά χρόνια. Τέλειωσε το γυμνάσιο στην Καλαμάτα το 1932 και γράφτηκε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναγκάστηκε ωστόσο για λόγους οικονομικής ανέχειας να διακόψει τις σπουδές του και να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Χωροφυλάκων. Υπηρέτησε στη Λιβαδειά με το βαθμό του ενωμοτάρχη, μετά την επιβολή της γερμανικής κατοχής όμως λιποτάκτησε και κατέφυγε στο αντάρτικο, στρατεύτηκε στην οργάνωση Ε.Λ.Α.Σ. Στην Αθήνα, όπου έζησε ως το θάνατό του, επέστρεψε μετά την απελευθέρωση. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ο Ταχυδρόμος και Οικογένεια, και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη λογοτεχνική μετάφραση. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Συγγραφέων. Τιμήθηκε με το βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1946 για τα Ματωμένα χρόνια), το βραβείο του παγκόσμιου διαγωνισμού διηγήματος του εκδοτικού οίκου New Herald Tribune (1950-1951 για το διήγημα Νεράιδα του βυθού) και το Α’ κρατικό βραβείο διηγήματος (1981 για το Στο χάος). Ο Σωτήρης Πατατζής ανήκει στη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας. Με σημείο εκκίνησης τα «Ματωμένα χρόνια», ενδεικτικό παράδειγμα της ελληνικής πεζογραφικής παραγωγής με θέμα την Εθνική Αντίσταση, και κορύφωση της δημιουργικής του πορείας το μυθιστόρημα «Μεθυσμένη Πολιτεία», αφιέρωσε το σύνολο του έργου του στον προβληματισμό γύρω από την επίδραση που άσκησαν τα γεγονότα της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου στη μεταπολεμική κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα μας, στα πλαίσια μιας ιδιαίτερα προσωπικής γραφής με χαρακτηριστικά στοιχεία τη λεπτή ειρωνεία και την απαισιόδοξη οπτική του μέλλοντος. Έφυγε το 1991.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
Από τον Δον Καμίλο δεν πειράξαμε ούτε τρίχα του. Μας οδήγησε το ίδιο το κείμενο στη σκηνοθεσία του. Θα ήταν ασέβεια άλλωστε απ’ την πλευρά μας, η όποια αλλαγή, σ’ ένα ΄΄ιερό΄΄ κείμενο που έχει το άρωμα των στίχων του Ευαγγελίου και που μας υπενθυμίζει με τη διαχρονική του υπόσταση, το πόσο μακριά είμαστε από τον Θεό. Ο Δον Καμίλο είναι μια κωμωδία καταστάσεων, που φανερώνουν την ασημαντότητα του ανθρώπου απέναντι στον Δημιουργό Του, μέσα από τις ίντριγκες που ο ίδιος δημιουργεί για να πλήξει τον συνάνθρωπό του. Γράφτηκε το 1958 από τον λογοτέχνη-συγγραφέα Σωτήρη Πατατζή, αποκλειστικά για τον μεγάλο μας ηθοποιό & θεατράνθρωπο Μίμη Φωτόπουλο για την αντιστασιακή του δράση.
Ο συγγραφέας, εμπνεύστηκε από τα ευθυμογραφήματα του Ιταλού συγγραφέα Τζοβάνι Γκουαρέσκι και μετέφερε στο χαρτί έναν θρίαμβο ανθρώπινης φιλίας και πολιτικών παθών που είναι ικανά να την καταστρέψουν. Η αγάπη όμως του λαού για τον Κλήρο δεν θα επιτρέψει στο τέλος να χαθεί αυτή η φιλία μ’ όλα τα αρνητικά & θετικά που είναι καρφωμένα επάνω της. Στο έργο, ο πρωταγωνιστής μιλά με τον Χριστό. Στην ουσία όμως μιλά με τη συνείδησή του. Με την ίδια συνείδηση ανεβάζω και σκηνοθετώ αυτή με την παραγωγή, που απαρτίζεται από ανθρώπους με έντονη θεατρική διαδρομή και παιδεία.
Στόχος μας, να βρούμε μέσα από τα σοφά λόγια του Δον Καμίλο τον άνθρωπο, μέσα μας και δίπλα μας. Μα πάνω απ’ όλα, να βρούμε τον ίδιο μας τον Δημιουργό. ΄΄Βρε άρχοντες μας λέει. Βρε υπουργοί και στρατηγοί. Βρε γραμματείς και φαρισαίοι που διαφεντεύετε τον τόπο. Μην τα θέλετε όλα δικά σας. Μη ληστεύετε τα φτωχαδάκια τέκνα μου. Μην τα πετσοκόβετε με τους πολέμους. Αφήστε τα να φάνε μια μπουκιά ψωμάκι. Τίποτα τα τέκνα Του. Δώσ’ του φόρους, δώσ’ του μπαμ και μπουμ, δώσ’ του πείνα και ξυπολησιά. Έτσι είσαστε σου λέει κι’ ο λαός; Θα σας κανονίσω εγώ μαρξιστικά, λελινιστικά. Κάτω η μπουρζουαζία σου λέει, κάτω το παπαδαριό΄΄. Ένας ακήρυχτος και ανελέητος πόλεμος είναι η θεατρική σκηνή. Η μάχη θα κερδηθεί μονάχα όταν πούμε μέσα μας ΄΄Θαυμάζω θα πει, δαμάζω το εγώ μου στο σωστό, στο υπερβατικό, στο ουράνιο΄΄.
Καλή σας παράσταση.
