Οι πρόσφατες εκτεταμένες καταστροφές σε καλλιέργειες της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας και ιδίως στην Πέλλα από έντονες βροχοπτώσεις, χαλαζοπτώσεις και πλημμυρικά φαινόμενα, επανέφεραν στο προσκήνιο την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην ελληνική γεωργία.
Οι Έλληνες αγρότες είναι οι πρώτοι, που τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά βίωσαν και βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, με τα ακραία καιρικά φαινόμενα, στις καλλιέργειές τους και το εισόδημά τους. Αγωνιούν για το μέλλον τους και προβληματίζονται έντονα για τις δυνατότητες συνέχισης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξειδικευμένος επιστήμονας για να αντιληφθεί ότι, η κλιματική κρίση είναι εδώ, παρούσα και απειλεί ανά πάσα στιγμή το μόχθο του Έλληνα αγρότη. Και μόνο η ανάγνωση των καθημερινών ειδήσεων, τόσο από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία), όσο και από τις περιφέρειες της χώρας μας, αποδεικνύει ότι, βρισκόμαστε προ ενός φαινομένου που, δεν γνωρίζει σύνορα και «δείχνει πλέον τα δόντια του».
Επειδή προσωπικά, για πάρα πολλά χρόνια, έχω ασχοληθεί ενδελεχώς με το θέμα και πιστεύω ότι έχω δώσει απτά δείγματα γραφής για το τι μέλλει γενέσθαι, θέλω για άλλη μια φορά όχι απλά να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά να πω πρακτικά τι χρειάζεται να γίνει άμεσα, χωρίς περιστροφές και δίχως αυτή την περίοδο να κατηγορηθώ για οποιαδήποτε προεκλογική εκμετάλλευση του προβλήματος.
Με απλά και σαφή λόγια : Η επόμενη Βουλή, η επόμενη κυβέρνηση, αλλά και σύσσωμος ο πολιτικός και επιστημονικός κόσμος της χώρας μας θα πρέπει να συστρατευτούν σε μια πανεθνική προσπάθεια, πέρα από κόμματα και πολιτικές αντιλήψεις, για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ιδίως στον αγροτικό τομέα.
Χρονικά περιθώρια για ολιγωρία και άσκοπες καθυστερήσεις, δεν υπάρχουν πλέον. Ο κίνδυνος είναι προ των τειχών ! Χωρίς την πρωτογενή παραγωγή η πατρίδα μας κινδυνεύει να χάσει το στοίχημα της ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και της διατήρησης μιας βιώσιμης και προσοδοφόρου υπαίθρου. Ουδείς μπορεί να έχει δικαιολογίες για κάτι που είναι πλέον σίγουρο πως θα συμβεί, εάν δεν πράξει σήμερα.
Η πρακτική αξιοποίηση όλων των επιστημονικών γνώσεων, η διερεύνηση όλων των πιθανών σεναρίων-εξελίξεων, η πρόταξη άμεσων ενεργειών, που αφενός θα επουλώνουν τις πληγές (πχ. σαφής και αντικειμενική κάλυψη των ζημιών από άκαιρες και αντίξοες καιρικές συνθήκες) και αφετέρου η ασφαλιστική κάλυψη του αγροτικού εισοδήματος, μέσα από ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και οικονομικά βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα με τριμερή χρηματοδότηση (κράτος – αγρότες – Ευρωπαϊκή Ένωση), η ανάδειξη νέων καλλιεργητικών μεθόδων και τρόπων αντιμετώπισης των ακραίων καιρικών φαινομένων, ιδίως στις καλλιέργειες που είναι ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή και ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας, προσαρμοσμένο στα δεδομένα της κλιματικής κρίσης, αποτελούν κατά την ταπεινή γνώμη τα ουκ άνευ αυτή την περίοδο.
Όμως, το πρώτιστο είναι, όλοι μαζί πολιτεία, κοινωνία και αγροτικός κόσμος να συσπειρωθούν σε ένα κοινό μέτωπο που θα αντιμετωπίσει ενεργά και δυναμικά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ελληνική γεωργία. Είμαι αισιόδοξος, γιατί ιστορικά, όπου οι Έλληνες βρέθηκαν μαζί και συμπορεύτηκαν για κοινό σκοπό, πέτυχαν. Και αυτή η επιτυχία πρέπει να επαναληφθεί για μια ακόμη φορά, για το κοινό καλό.
