Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν..
Εχθές στην Έδεσσα πραγματοποιήθηκε το ένα από τα δύο συνέδρια των εργατικών κέντρων της πόλης και των τριών συνολικά του νομού , γιατί όπως είναι γνωστό η Έδεσσα είναι γνωστή εργατομάνα και δεν μπορεί να καλυφθεί από ένα εργατικό κέντρο μιας και ο πληθυσμός της συγκρίνεται μ’ αυτόν της Νέας Υόρκης!
Εκεί οι εργαζόμενοι της περιοχής γίνανε σοφότεροι! Και πως να μην γίνουν όταν στο συνέδριο του Εργατοϋπαλληλικού κέντρου Έδεσσας Αλμωπίας το μόνο που έγινε ήταν ψηφοφορία; Σαν να βάλαμε έναν καθρέφτη και να είδαμε τα συνέδρια της ΓΣΕΕ που οι ηγεσίες τους απαξιώνουν τη διαδικασία της συζήτησης , της ανταλλαγής πείρας από τους αγώνες των σωματείων , αλλά και τους στόχους που μπαίνουν για την επόμενη θητεία .
Ούτε μια συζήτηση για τα σοβαρά προβλήματα που αφορούν τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στα εργοστάσια τροφίμων που εργάζονται χιλιάδες εποχικοί εργαζόμενοι κάθε καλοκαίρι , τους μισθούς , τους πλειστηριασμούς. Πόσο συμβάλλει στο δυνάμωμα των σωματείων αλήθεια η λογική ότι η ” υποχρέωση” εκπληρώνεται με μία ψήφο; Σαν να ακούμε όλα τα κόμματα που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων που θέλουν τους εργαζόμενους θεατές και να προσμένουν την αλλαγή από εκλογές σε εκλογές. Βούτυρο στο ψωμί των βιομηχάνων και των μεγαλοεργοδοτών δηλαδή.
Γίναμε ακόμα σοφότεροι όμως καθώς βρήκαμε πρόεδρο σωματείου επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων να εργάζεται σε κατασκευαστική εταιρεία. Μάλλον θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε σοβαρή πείρα για το πως κατασκευάζονται τα σαλιγκάρια και για την στατικότατα του κελύφους τους.
Ακούσαμε μέλος της διοίκησης του Εργατικού κέντρου να μας λέει ότι οι εργαζόμενοι έχουν ευθύνη για τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια κομπόστας σαν να ήταν εκπρόσωπος της εταιρείας δηλαδή. Βρήκαμε μέτοχο σε καφέ μπαρ να είναι μέλος της διοίκησης των Ιδιωτικών Υπαλλήλων της δύναμης του εργατικού κέντρου.
Και στο τέλος για επιδόρπιο δεν είδαμε τον δικαστικό να κλείνει τα έγγραφα των αρχαιρεσιών αφού μάλλον με το φως της επόμενης μέρας μπορεί να δει τα πράγματα αλλιώς..
Κάπως έτσι λοιπόν διαμορφώνονται οι συσχετισμοί σε μια περιοχή και έναν νομό για να μας κατσικώνονται στο σβέρκο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των κοινωνικών διαλόγων , της συναίνεσης με τα αφεντικά , των χαμηλών μισθών, του εκφυλισμού του ρόλου των εργατικών κέντρων και σωματείων και της απαξίωσης των εργατικών διεκδικήσεων.
Γ’ αυτό είναι μονόδρομος οι εργαζόμενοι να αλλάξουν αυτούς τους συσχετισμούς όσο γρηγορότερα γίνεται. Τα συμφέροντα των χιλιάδων εργατών και εργατριών στη μεταποίηση τροφίμων, στο εμπόριο , τον επισιτισμό και αλλού δεν μπορούν να συμβαδίζουν με αυτή τη κατάσταση. Αυτό συζητήσαμε με τίμιους και προβληματισμένους αντιπροσώπους -εργάτες χθες οι οποίοι εξέφραζαν τις αγωνίες τους για το πως θα ζήσουμε καλύτερα.
Μόνο που το καλύτερο αύριο για τους εργάτες σημαίνει εργατικό κέντρο και σωματεία αποφασισμένα να αναμετρηθούν με τα κέρδη των εργοδοτών . Σ’ αυτό το δρόμο είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε.
ΥΓ: Για όσους αναρωτιούνται ποιά η σχέση του τίτλου με το περιεχόμενο του άρθρου λέμε ότι έχει τόση σχέση όση έχει το Εργατοϋπαλληλικό κέντρο Έδεσσας Αλμωπίας με τα προβλήματα και τα βάσανα των εργαζομένων.
