Ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας Λάκης Βασιλειάδης τοποθετήθηκε χθες στην συζήτηση της Ολομέλειας της Βουλής σχετικά με το Σχέδιο Νόμου για την αναμόρφωση του δικαστικού χάρτη. Κατά την ομιλία του επικεντρώθηκε στο ζήτημα της κατάργησης των δικαστηρίων στην Αριδαία και την Σκύδρα τονίζοντας ότι είναι σημαντικό να επανεξεταστεί προσεκτικά η περίπτωση της Πέλλας και «ό,τι ισχύει για όλες τις παραμεθόριες περιοχές να ισχύσει και στη δική μας περίπτωση ως παραμεθόριος που είμαστε».
Σχετικά με την διατήρηση των δικαστηρίων στα Γιαννιτσά και την Έδεσσα, ο Λάκης Βασιλειάδης επεσήμανε ότι Σχέδιο Νόμου κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Τέλος, ο Βουλευτής ανέφερε ότι οι παραμεθόριες περιοχές και επαρχίες έχουν εθνική σημασία και πρέπει να ενισχύονται και να βοηθιούνται ενώ τόνισε ότι «Η διατήρηση των δικαστηρίων της Αλμωπίας και της Σκύδρας ως περιφερειακά δικαστήρια δεν αποτελεί μόνο ανάγκη που απορρέει από την ίση μεταχείριση σε σχέση με τις υπόλοιπες αντίστοιχες περιοχές, αλλά συνθήκη επιβίωσης για πολλούς ακριτικούς οικισμούς της περιφερειακής μας ενότητας».
Παρακολουθείστε την Ομιλία του Λάκη Βασιλειάδη εδώ:
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της Ομιλίας:
«Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, καλό μήνα να ευχηθώ.
Το σχέδιο νόμου το οποίο καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα αποτελεί ένα μέρος μιας προσπάθειας ανασύνταξης θα έλεγα του δικαστικού και δικανικού μας συστήματος. Αποτελεί μία ριζική αλλαγή η οποία ξεκίνησε από την αλλαγή διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και συνεχίζεται σήμερα με την αναμόρφωση του δικαστικού μας χάρτη.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές οι οποίες έπρεπε να εξεταστούν, προκειμένου να καταλήξει η ηγεσία του Υπουργείου στο τελικό σχέδιο νόμου που έχουμε σήμερα μπροστά μας. Το λέω αυτό γιατί αντιλαμβάνομαι ότι οι ριζικές αυτές αλλαγές στον δικαστικό χάρτη εμπεριέχουν όντως πολλές δυσκολίες που έχουν άμεσες συνέπειες στη λειτουργία του δικαστικού κόσμου. Το σύστημα αυτό λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και έχει καταστεί πλέον δυστυχώς ξεπερασμένο. Ο λόγος είναι απλός. Οι δικαστικές ανάγκες του πληθυσμού μας δεν είναι οι ίδιες, προφανώς, με εκείνες που ίσχυαν πριν έναν αιώνα ή ακόμα και πριν σαράντα και τριάντα χρόνια. Επομένως είναι σημαντικό να εξετάσουμε την απόδοση της δικαιοσύνης με τα σημερινά δεδομένα. Και δυστυχώς, όπως γνωρίζουμε, πολλές αποφάσεις, απλές αποφάσεις, καθυστερούν σε δυσανάλογο βαθμό από ό,τι πραγματικά θα έπρεπε.
Σε αυτό το πλαίσιο επομένως εκσυγχρονισμού του δικαστικού μας συστήματος είναι σημαντικό να εξετάσουμε τη διοικητική αναδιάταξη, ώστε να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση που επικρατεί και να μειώσουμε τους χρόνους απόδοσης της δικαιοσύνης. Η διοικητική αυτή λοιπόν αναδιάταξη θεωρώ ότι θα συμβάλει ουσιαστικά στη μείωση των ανισορροπιών σε θέματα οικονομικών και ανθρώπινων πόρων και του όγκου προφανώς των υποθέσεων. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να εξισορροπήσουμε τα στοιχεία αυτά, ώστε να υπάρχει καλύτερη κατανομή και ως εκ τούτου να μειωθεί το κόστος και για το κράτος και για τους πολίτες που επιβαρύνονται λόγω της καθυστέρησης των υποθέσεων. Ταυτόχρονα όμως θα εξισορροπηθεί και ο όγκος των εργασιών με αποτέλεσμα να επιταχυνθεί η διαδικασία της απονομής δικαιοσύνης που είναι και το ζητούμενο.
Υπάρχει όμως ένα σημαντικό ζήτημα που αφορά τις ιδιαιτερότητες των παραμεθόριων περιοχών. Πολύ σωστά το σχέδιο νόμου λαμβάνει ειδική μέριμνα για τις περιοχές αυτές σε εφαρμογή της νομοθετικής επιταγής της παραγράφου 4 του άρθρου 101 του Συντάγματος. Μάλιστα το ίδιο το σχέδιο νόμου αποσκοπεί στο να θεσπίσει μια ειδική δέσμευση ως εγγυητική υποχρέωση της πολιτείας να προβαίνει σε ιδιαίτερες και πρόσφορες παρεμβάσεις με σκοπό την ισόρροπη βιωσιμότητα και την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των ευάλωτων και κρίσιμων σε εθνικό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό επίπεδο περιοχών της χώρας μας.
Το πνεύμα αυτό προφανώς και είναι σωστό γιατί τα δικαστήρια, τα σχολεία, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι τραπεζικές υπηρεσίες, τα νοσοκομεία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ζωής ενός τόπου και τη ραχοκοκαλιά της ίδιας της κοινότητας. Είναι εύλογο ότι κάθε περιοχή που διαθέτει αυτές τις βασικές υπηρεσίες χαρακτηρίζεται από αυτάρκεια. Όταν μειώνουμε αυτές τις παροχές προς τους πολίτες στην πραγματικότητα θα έλεγα τους δυσκολεύουμε τη ζωή, τους αναγκάζουμε στο τέλος να φύγουν από τον τόπο τους για τα μεγάλα αστικά κέντρα. Έτσι αυξάνουμε την αστικοποίηση και ερημώνουμε την επαρχία μας.
Και εδώ θέλω να τονίσω ότι οι παραμεθόριες περιοχές και επαρχίες έχει εθνική σημασία να ενισχύονται και να βοηθιούνται, να έχουν όλες τις απαραίτητες παροχές, ώστε να μην αναγκάζουν τους κατοίκους να τους εγκαταλείπουν. Στις ακριτικές περιοχές αυτές οι άνθρωποι που μένουν φυλάνε Θερμοπύλες, φυλάνε τα σύνορα της χώρας με την παρουσία τους, με το ελληνικό στοιχείο, με τις εργασίες τους. Όταν τους στερούμε μια υπηρεσία, ένα δικαστήριο, ένα ιατρικό κέντρο, μια τράπεζα επιταχύνουμε το τέλος μιας κοινότητας. Όταν μιλάμε λοιπόν για ακριτική περιοχή η ερημοποίηση έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία και θα έλεγα εθνικές συνέπειες.
Και ενώ φαίνεται να ισχύει το πνεύμα αυτό του σχεδίου νόμου για όλες τις παραμεθόριες περιοχές, δεν ισχύει θα έλεγα εξ ολοκλήρου για την Πέλλα παρόλο που η Πέλλα αποτελεί παραμεθόριο περιοχή, έτσι έχει χαρακτηριστεί από το 2007, αλλά και γεωγραφικά αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Όπως δηλαδή στον Έβρο, όπου τα πρωτοδικεία της Αλεξανδρούπολης και της Ορεστιάδας παραμένουν και το Ειρηνοδικείο του Διδυμοτείχου αναβαθμίζεται, και προφανώς ορθώς γίνονται όλα αυτά, όπως και στα Δωδεκάνησα και στις Κυκλάδες το ίδιο, ειδική μνεία γίνεται και στην αρχή στο σχέδιο νόμου, όπως και στις Σέρρες που έχει όμοια χαρακτηριστικά με εμάς το πρωτοδικείο παραμένει, τα ειρηνοδικεία -δύο από τα τρία- αναβαθμίζονται σε περιφερειακά δικαστήρια -δεν έχω προφανώς τίποτα με τις περιοχές, λέω ότι κινείται σωστά το σχέδιο νόμου για όλες αυτές τις περιοχές- εδώ όμως βλέπουμε ότι η Πέλλα μένει κάπως εκτός.
Και θα έλεγα ότι τα Γιαννιτσά και η Έδεσσα διατηρούνται. Γρήγορα και άμεσα η ηγεσία του Υπουργείου αντιλήφθηκε το πρόβλημα και διατηρεί αυτά τα δύο πρωτοδικεία ως αυτόνομα, όπως σύμφωνα με το σχέδιο νόμου προβλέπεται, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τη Σκύδρα και την Αριδαία. Θα έπρεπε και αυτές οι δύο περιοχές, σύμφωνα πάντα με την αρχή του σχεδίου νόμου, να μετατραπούν, κατά την άποψή μου, σε περιφερειακές έδρες.
Η Πέλλα είναι μία ακριτική περιοχή στα βόρεια σύνορα της χώρας μας και έχει πάρα πολλούς οικισμούς, οι οποίοι είναι απομακρυσμένοι από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Το οδικό δίκτυο της περιοχής μας, δυστυχώς είναι παλιό και δεν επιτρέπει τις γρήγορες μετακινήσεις από περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα από τον Αρχάγγελο της Αλμωπίας χρειάζεται τουλάχιστον και πάνω από μιάμιση ώρα για να πάει κάποιος στην Έδεσσα. Επομένως, η διατήρηση των δικαστηρίων αυτών ως περιφερειακά δικαστήρια δεν αποτελεί μόνο ανάγκη που απορρέει, θα έλεγα, από την ίση μεταχείριση σε σχέση με τις υπόλοιπες αντίστοιχες περιοχές, αλλά αποτελεί συνθήκη επιβίωσης για πολλούς ακριτικούς οικισμούς της περιφερειακής μας ενότητας.
Κι εδώ επίσης θα θέσω ένα ακόμα ζήτημα που προκύπτει από τη συγχώνευση, όπως προβλέπεται, των περιοχών αυτών στην Έδεσσα, το κτηριακό πρόβλημα. Η Κυβέρνηση έχει προβλέψει και είναι μέσα η κατασκευή νέου δικαστικού μεγάρου της Έδεσσας, αλλά μέχρι τότε δεν ξέρω πώς μπορεί να μεταφερθεί όλος ο όγκος αυτός και ο ανθρώπινος αλλά και η ύλη που υπάρχει στην Έδεσσα σήμερα. Οι κτηριακές υποδομές προφανώς και δεν μπορούν να το στηρίξουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχω πει σε πολλές περιστάσεις, ακόμα και από αυτό εδώ το Βήμα ότι η επαρχία χρειάζεται ενέσεις ενδυνάμωσης, στήριξης και ανάπτυξης. Τα δικαστήρια στην Αλμωπία και τη Σκύδρα δίνουν ζωή στην τοπική κοινωνία, αφού γύρω τους συγκεντρώνονται σειρά επαγγελματιών, νομικών και άλλων που αποτελούν πηγή οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης.
Θα σας παρακαλούσα πραγματικά, κύριε Υπουργέ, να ξαναδείτε προσεκτικά την περίπτωση της Πέλλας κι ό,τι ισχύει για όλες τις παραμεθόριες περιοχές να ισχύσει και στη δική μας περίπτωση ως παραμεθόριος που είμαστε.
Ευχαριστώ πολύ».
