Δήλωση του Σωτήρη Αβραμόπουλου, εκλεγμένου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», στη συνεδρίαση του Δ.Σ 19/12/2024 για την εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας.
Στη συνεδρίαση του Δ.Σ της ΕΝ.Π.Ε ο Σ.Αβραμόπουλος ανέφερε τα εξής:
«Εμείς, ως «Λαϊκή Συσπείρωση», ψηφίζουμε λευκό για την εκλογή νέου Προέδρου και Αντιπροέδρου της ΕΝ.Π.Ε όπως κάναμε και όλες τις προηγούμενες φορές, ανεξάρτητα από τα προτεινόμενα πρόσωπα.
Αφενός, διότι η επιλογή των προσώπων είναι επί της ουσίας ευθύνη της φιλοκυβερνητικής παράταξης «Σύγχρονες Ισχυρές Περιφέρειες», που έχει και την απόλυτη πλειοψηφία στο ΔΣ με βάση και τις συγκεκριμένες διαδικασίες που έχουν προηγηθεί, και αφετέρου και βασικότερα γιατί έχουμε ένα ριζικά διαφορετικό προσανατολισμό και ιεραρχήσεις όπως αυτά αποτυπώνονται στις τοποθετήσεις μας και στη δράση μας μέσα και έξω από το Δ.Σ και τα Συνέδρια της ΕΝ.Π.Ε.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος με βάση και ένα τελευταίο παράδειγμα,εκφράζουμε την αντίθεση μας στο περιεχόμενο του τελευταίου δελτίου τύπου της ΕΝ.Π.Ε., το οποίο εκδόθηκε με αφορμή την κακοκαιρία που έπληξε ιδιαίτερα το Βόρειο και Νότιο Αιγαίο, τη Χαλκιδική και άλλες περιοχές, για το οποίο δε ζητήθηκε καν η γνώμη μας.
Οι νέες απώλειες ζωών και μεγάλες καταστροφές, δεν προσφέρονται για τη γνωστή προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών μεταξύ των διάφορων επιπέδων του ενιαίου αντιλαϊκού κρατικού μηχανισμού, που έχει αποδειχθεί διαχρονικά ανίκανος να προστατεύσει το λαό.
Υπογραμμίζουν ακόμα μια φορά την ανυπαρξία ενός ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού και τις τραγικές ελλείψεις στην Πολιτική Προστασία με ευθύνη διαδοχικών κυβερνήσεων και διοικήσεων των Περιφερειών.
Η επίκληση του 112, το βολικό άλλοθι της κλιματικής κρίσης, οι μακάβριες συγκρίσεις με τη Βαλένθια, δε μπορούν να κρύψουν ότι απαραίτητα έργα για λαό υποχρηματοδοτούνται και καθυστερούν, δε θεωρούνται επιλέξιμα σε μεγάλη κλίμακα, για να περισσεύει «δημοσιονομικός χώρος» για τη στήριξη των κερδών των περιβόητων επενδυτών.
Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η άμεση αποκατάσταση των ζημιών, η αποζημίωση των πληγέντων στο 100%. Να ληφθούν, χωρίς άλλη καθυστέρηση, τα απαραίτητα μέτρα για να μην είμαστε σε λίγο καιρό ξανά «στο ίδιο έργο θεατές». Για να γίνουν τα παραπάνω απαιτούνται φυσικά γενναία κρατική χρηματοδότηση και η αντίστοιχη ιεράρχηση.»
