Μεσούσης της διάρκειας των εργασιών που λαμβάνουν χώρα στο 2ο οικονομικό φόρουμ των Δελφών, με πρωταγωνιστές διακεκριμένες και σπουδαίες προσωπικότητες από το χώρο της επιστήμης, της διανόησης και της πολιτικής, είδε το φως της δημοσιότητας (Έθνος) η αρνητική εκτίμηση, πρόβλεψη του Bloomberg βάσει της οποίας η χώρα σήμερα, κατατάσσεται στην 4η θέση παγκοσμίως με κριτήριο αξιολογικής κατάταξης τον δείκτη μιζέριας, απόγνωσης και εξαθλίωσης της κοινωνίας!.
Ειδικότερα, στον πίνακα αυτό την 1η θέση κατέχει η χώρα πρότυπο για τους εγχώριους υμνητές της λάτιν δημοκρατίας, η Βενεζουέλα με 499,7 μονάδες, τη 2η η Νότια Αφρική με 32,2 μονάδες, την 3η η Αργεντινή με 30,9 μονάδες και την 4η η Ελλάδα με 23,2 μονάδες έναντι 22,7 πέρυσι!!! Για την ιστορία ο ως άνω δείκτης υπολογίζεται μέσω της πρόσθεσης των προβλέψεων μιας χώρας για τον πληθωρισμό με τις προβλέψεις για την ανεργία. Όσο δε υψηλότερος είναι ο δείκτης, τόσο μεγαλύτερη είναι η μιζέρια, η εξαθλίωση και η απόγνωση που αποπνέει η κοινωνία και χαρακτηρίζει την χώρα!.
Το οξύμωρο όμως γεγονός αυτής της συνάντησης ήταν η παρουσία τινών πολιτικών ανδρών, οι οποίοι ευθύνονται αποκλειστικά για την υφιστάμενη (αναντίρρητα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η κρατούσα πολιτική αρχή, κυβέρνηση) δυσμενή εξέλιξη των δεικτών της οικονομίας και τη σύνολη κοινωνικοπολιτική υπανάπτυξη της χώρας!!! Ήτοι οι πολιτικοί «σκελετοί» του χθες, άλλως οι πολιτικοί «τυμβωρύχοι» της ιστορίας με το γνωστό καταδικαστέο ιδεολογικοπολιτικό αφήγημα και τις ένοχες σχέσεις, αποφάσεις τους, οι οποίες με τη σειρά τους νομοτελειακά οδήγησαν την χώρα στη σημερινή θλιβερή κατάσταση!.
Αν όμως κάτι χρήζει ειδικής μνείας, είναι η διαπίστωση ότι στις μέρες μας, δε γεννιέται κανείς φτωχός, γίνεται!!!. Αυτή είναι η καινοτομία και η αδήριτη αλήθεια της εποχής των μνημονίων δυστυχώς!!! Η φτώχεια, δεν αποτελεί ένδειξη μιας κοινωνίας που αδυνατεί να παράγει πλούτο, αλλά το προϊόν μιας κοινωνίας η οποία περιφρονεί κι’ απορρίπτει τους άλλους!!! Για τούτο ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανεργία και τα πλείστα κοινωνικοοικονομικά αδιέξοδα τα οποία κατατείνουν στην μιζέρια, στην απόγνωση και καταθλίβουν συνολικά την κοινωνία, αφορούν στην ύφεση, έκπτωση των αξιών, στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και στη σήψη του κοινωνικού ιστού!.
Σε κάθε περίπτωση δε μπορεί σήμερα, να κατισχύει ως κανόνας στις επιλογές του κράτους, που επαίρεται για τον ευνομούμενο χαρακτήρα και τις δομές του, η ισοπέδωση, η αμφισβήτηση και ο περαιτέρω εξευτελιστικός κατακερματισμός του κοινωνικού υποκειμένου (άνθρωπος ή εργαζόμενος) στο βωμό των παράλογων απαιτήσεων των δανειστών της χώρας και της κυνικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων μιας μικρής και άπληστης μειοψηφίας (καρτέλ, αγορά δίχως έλεγχο και κανόνες, κλπ), πολλώ δε μάλλον δε συνιστά πρόοδο ή επιτυχία, η προοπτική μετεξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνία των 2/3, σε βάρος της ατομικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας του σύγχρονου Έλληνα πολίτη!.
Xρήστος Κ. Μακρίδης
Εκπαιδευτικός-Καθηγητής Μ.Ε.
Πολιτικός Επιστήμων-Τεχ.Γεωπόνος-Παιδαγωγός
