Σε μια εποχή γενικευμένης σήψης και παρακμής όπως η σημερινή, ολικής κατάρρευσης και διάψευσης της ιδεολογικοπολιτικής στρατηγικής του κυβερνώντος κόμματος, (με τις πομπώδεις διακηρύξεις, τον επιδεικτικό, επίπλαστο, ουτοπικό ιδεολογικό κόσμο και τα νεφελώδη, ματαιόδοξα, σοσιαλιστικά οράματα) ένα ερώτημα, μεταξύ των άλλων, σήμερα, τίθεται προς απάντηση, με αφορμή την ελεγχόμενη παρέκκλιση του B.ΜΕΙΜΑΡΑΚΗ, ενός σημαίνοντος, ηγετικού στελέχους της Ν.Δ. με διακριτή, πολιτική κοινοβουλευτική διαδρομή!
Ερώτημα που εξ αντικειμένου, φαίνεται να απασχολεί το στελεχιακό δυναμικό και τους φίλους της κεντροδεξιάς παράταξης: Θα αποκτήσει, εν τέλει, η παράταξη ενιαία ιδεολογικοπολιτική έκφραση, με εσωτερική συνέπεια και συνοχή? Θα απαλλαγεί από τον δογματισμό, την πολυπραγμοσύνη και την παραληρηματική, “απολιτική” αντίδραση, εκείνων των στελεχών (όσο ψηλά κι’ αν ίστανται!) που λειτουργούν ως βαρίδια στην πορεία της προς την κυβερνητική εξουσία ή όχι?
Ίσως διέλαθε της προσοχής των ότι η κοινωνία (παρά την φιλότιμη προσπάθεια των γνωστών αγιογράφων!) δε χρειάζεται διαχειριστές της παρακμής και ανίκανους εξουσιαστές!!! Χρειάζεται, στιβαρούς πολιτικούς με αίσθημα ευθύνης, πολιτικό θάρρος και περισσή τόλμη, προκειμένου να γεφυρώσουν το διευρυμένο χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική, άλλως να επαναϋφάνουν τον διαλυόμενο κοινωνικό ιστό της χώρας. Πολιτικούς που θα συνομιλούν με το μέλλον και την ιστορία, αποπνέοντας ελπίδα, αισιοδοξία, πίστη και προοπτική. Όχι μιζέρια, τακτικισμούς, προσωπικές στρατηγικές, εσωστρέφεια και μελαγχολία!
Για να καταστεί όμως θετική η έκβαση της στρατηγικής της Ν.Δ, ήτοι να καταστεί η πρόταση εξουσίας του κόμματος, συνώνυμος της συλλογικής ελπίδας και της ευκταίας προοπτικής στο μέλλον, επιβάλλεται, να σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς με τα λαϊκά και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Ήτοι να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τους πολίτες και να οικοδομήσει σχέσεις ειλικρίνειας & εμπιστοσύνης με ακατάλυτους, σταθερούς αρμούς στο χρόνο!
Πριν απ’ όλα όμως, χρειάζεται στελέχη-πολλαπλασιαστές με ανάλογο αγωνιστικό συναίσθημα, φρόνημα, με καθαρό ιδεολογικοπολιτικό φορτίο, λόγο και αντίστοιχες αγωνιστικές, κομματικές, πολιτικές παραστάσεις. Ήτοι ικανά και έμπειρα άτομα, τα οποία σε κάθε περίπτωση, θα επικοινωνήσουν, μεταλαμπαδεύσουν επιτυχώς το μήνυμα του κόμματος και θα αναζωογονήσουν ξανά την ελπίδα στην κοινωνία! Το ερώτημα όμως είναι: υπάρχουν αυτά τα άτομα ή σήμερα είναι αδιάφορα και αποστασιοποιημένα, κοινώς ιδιωτεύουν, όντες ενεργοί πολίτες?
Xρήστος Κ. Μακρίδης
Εκπαιδευτικός-Καθηγητής Μ.Ε.
Πολιτικός Επιστήμων-Τεχ.Γεωπόνος-Παιδαγωγός
