«Η 17η Νοεμβρίου αποτελεί μία ημέρα μνήμης και τιμής για τους ανθρώπους εκείνους που συμμετείχαν στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου και ειδικότερα σε όσους έχασαν τη ζωή τους. Στο πρόσωπό τους τιμούμε επίσης όλα τα θύματα της σκοτεινής περιόδου της επταετούς δικτατορίας, με πρώτο το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973 και των ημερών εκείνων αποτελούν την κορυφαία στιγμή αντίστασης σε ένα καταπιεστικό και σάπιο καθεστώς, το οποίο οδηγήθηκε νομοτελειακά στην κατάρρευση.
Σήμερα διανύουμε ήδη την 4η δεκαετία της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία αποτελεί, παρά τις δοκιμασίες που πέρασε η χώρα μας, την πλέον μακροχρόνια περίοδο ειρήνης και πολιτικής σταθερότητας του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Οι πρωτόγνωρες και ιδιαίτερες συνθήκες τις οποίες βιώνουμε τους τελευταίους μήνες δεν μας επιτρέπουν να τιμήσουμε την ημέρα αυτή όπως θα έπρεπε. Η πανδημία μας στέρησε εθνικές γιορτές, θρησκευτικές τελετές, επετείους απελευθέρωσης και σήμερα μας στερεί και την ημέρα μνήμης της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Δυστυχώς, η συζήτηση των τελευταίων ημερών αποδεικνύει περίτρανα πως το πραγματικό μήνυμα της επετείου της 17η Νοεμβρίου έχει διαχρονικά στρεβλωθεί, έχοντας μετατραπεί σε μία στείρα διαδήλωση ενάντια στην εκάστοτε Κυβέρνηση, αγνοώντας επιδεικτικά πως η Κρατική Εξουσία της Μεταπολίτευσης, από την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή μέχρι και σήμερα, πηγάζει από το σεβασμό του Συντάγματος και τις ίδιες τις Δημοκρατικές Αξίες για τις οποίες θυσιάστηκαν οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου.
Για μία ακόμα φορά μέσα στη δύσκολη δοκιμασία που ζούμε φέτος, ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων.»
